ilk 130 sayfaya yakın kısmı sürünerek okuduktan sonra ben bu kitabı sevemeyeceğim galiba diye düşünmüştüm. oysa rsye girdiğim için hiçbir zevk alamadığımı fark ettim çünkü uzun bir süre sonra kitabı elime aldığımda yine zaman zaman sıkıldığımı hissetsem de su gibi akıp gitti, kalan sayfaları iki günden bile daha kısa sürede okudum. dünyası güzeldi ve karakterleri de çok sevdim. Darius... onun yalnızlığını hissetmek ve sevilecek biri olmadığı düşüncesine bağlı olduğunu okumak içimi burktu. yaralı, nahif bir karakterdi. Larkyra ise güçlü bir kadın karakterdi onu da sevdim. ikilinin aralarındaki ilişki, diyaloglar hoşuma gitti. kız kardeşlerin ilişkileri de çok hoştu atışmalarını okumak ayrı keyifliydi, diğer iki kardeşin hikâyesini de merak ettim. Hayzar yaşadığı geçmiş ile ona üzülmemi sağladı, sevdiği kadının kaybını kaldıramamasını anlıyorum fakat dönüştüğü kişi onun için empati kurmamı bir yerde engelliyor. acısı büyük ama hiçbir şey yaptıklarını haklı çıkaramaz, okurken çok üzüldüm ve sinirlendim. ayrıca -okuyan herkesin yakındığı bu konuya değinmesem olmaz- sürekli 'kum düşümü süresi' denmesi bir yerden sonra beni aşırı sinir etmeye başladı. yazar zamanı başka şekilde tasvir edecek bir şey bulamamış mı anlamadım zaten tam olarak ne kadar süreyi ifade ettiğini de çözemedim wğkdçöxsş fantastik listemde adını başa yazdıramamış olsada genel olarak sevdiğim bir kitap oldu ilginizi çekiyorsa bir şans verebilirsiniz.
