Eugenio Montale (d. 12 Ekim 1896 Cenova; ö. 12 Eylül 1981, Milano) İtalyan yazar. Şairliğinin yanı sıra çevirmenlik ve eleştirmenlik de yaptı. 1975 yılında edebiyat dalında Nobel Ödülüne layık görüldü,
Eserleri
1921 - I Limoni
1925/28 - Ossi di seppia
1938 - Le Occasioni
1943 - Finisterre
1956 - La bufera e altro
1971 - Satura
1973 - Diario del '71 del '72
Kendine acımak, sonsuz keder ve bunaltısı
şu dünyaya tapanın ve umanın ve umudu kesenin
bir başka... (Kim cesaret edebilir ki bir başka
dünyadan demeye?)
........................................
"Garip acıma..."
Eugenio Montale, İtalyan şiirinin üç büyük şairinden biri olarak anılıyor. Ben ilk defa duyuyorum, belki İtalya'da oldukça ünlüdür.
71 sayfalık kitabın yaklaşık 40 sayfası şiirlerden oluşmakta, geri kalan sayfalarında ise yazarın hayat hikayesi anlatılmaktadır.
Montale'nin başyapıtı olarak geçen bu eser, ölen karısının anısından esinlenerek yazılmış. Ama şiirleri okurken buna pek rastlamak mümkün olmadı. Şiirlerde duygu yoğunluğu da yok denecek kadar azdı.
İçlerinde güzel birkaç şiir var, onları da zaten alıntıladım. İtalyancadan çeviri olduğu için anlamda farklılaşmalar da olabilir. Tavsiye edeceğim bir şiir kitabı değil. Çok daha güzel şiir kitapları var, özellikle de Türk Edebiyatımızda...
Montale çağdaş italyan şiirinin üç büyüklerinden birisiymiş ve xenia da en önemli şiiriymiş. Bunu okuduktan sonra İtalyan şiirinden bir süre uzak durmalı diye düşünebilirsiniz. Şiirin çevirisi aslından çok şey götürür doğrudur ama aslının da çok başarılı olabileceğini şahsen düşünmüyorum.