Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol

Gökçen Koçan

Gökçen KoçanOnsra 2 - Hun yazarı
Yazar
0.0/10
0 Kişi
446
Okunma
33
Beğeni
2.785
Görüntülenme

Gökçen Koçan Gönderileri

Gökçen Koçan kitaplarını, Gökçen Koçan sözleri ve alıntılarını, Gökçen Koçan yazarlarını, Gökçen Koçan yorumları ve incelemelerini 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
544 syf.
·
Puan vermedi
·
Beğendi
"Ben ateştim , Heyvbanû bir kelebek. Ateşimin tek kıvılcımıyla kanatlarını yakardım. Bir daha ne o uçabilirdi ne de ben yangınlarını söndürebilirdim." Beni öyle bir kucakladı ki ,kaburgalarım kaburgasına geçecek gibiydi. Sol eli başımın arkasına ulaştığında beni gövdesine bastırdı. Sesli bir nefes verdiğini işittim. “Yetiştim,” dedi
Onsra
OnsraGökçen Koçan · Dokuz Yayınları · 2023317 okunma
Sonu uçuruma mı çıkıyor yoksa düzlüğe mi, belli olmayan bir yol. Ve ne yazık ki bu yol; Heyvbanû’nun tam ortasında oturup, bana göz kırptığı yol… Gitsem, kumar… Gitmesem, önümde sunulan düz yola herhangi bir insanla sapsam, içimde; onun yolundan gitmediğim için rahatsız eden bir öfke boy gösteriyor. İki yol arasında kararsız kalan adımlarım, iki yolun da ortasında bulunan insanlardan birini muhakkak yakacaktı ama daha önceden yanmış ve çorak bir toprağa dönmüş yolu, tekrar yakmak olacak iş miydi? Çıkacak yangına binaen bir sigara daha yaktım. Gözlerimi, içime çektiğim dumanla yumarken, yüzümde belli belirsiz bir gülümseme oluştu. Dudaklarım kendi kafasına göre bir gerçeği, dış dünyaya saldı. “Ama o yol, nasıl güzel…”
Reklam
“Arar bulur izini bu deli.”
Sayfa 130 - BahriyelimKitabı okuyor
İçinde büyütemediği küçük bir kız çocuğu var gibiydi ama o kız çocuğunu büyütmek için de çok yanlış topraklara adım atmıştı.
Ben ateştim, Hevybanu bir kelebek. Ateşimin tek kıvılcımıyla kanatlarını yakardım. Bir daha ne o uçabilirdi ne de ben yangınını söndürebilirdim. Anca benim korlarım altında, önce umutları, sonra hayalleri yanarak tükenirdi.
Başımı hafifçe geriye doğru atmış bir vaziyette gözlerine bakarken,uzun uzun düşündüm. Hangi Alp Aslan gerçekti? Zehirli diliyle öldürmekten beter eden mı yoksa önümde diz çöküp, ayakkabı bağcığımı bağlayacak kadar ince düşüncesi olan, şimdi bir şiirmiş gibi gözlerime bakıp; gözlerindeki göktr havalanmış uçurtmaları bana göstermekten çekinmeyen mi?
Sayfa 108
Reklam
Kendini bilen kadın, dünyada bir in­ sanın başına gelebilecek en güzel şeydi...
Umut, hayata tutunabilmenin temel taşıdır.
Sesim kısık ama çığlık çığlığa çıktı. Dilimden dökülen vayeylamı , sessiz haykırışlarımı bir gökyüzü anladı. Beni bir gök gözlüm anladı...
"Aile dediğin, öyle dip dibe olunca var olan bir şey değil. Boşuna 'Kan sizi akraba yapar, sadakat ise aile,' dememişler."
Sayfa 436 - Dokuz Yayınları
1.000 öğeden 1 ile 10 arasındakiler gösteriliyor.