Hakkında
Gültekin Yıldız Boğaziçi Üniversitesi Tarih Bölümü’nde başladığı akademik tarih öğrenimini, yüksek lisans ve doktora düzeyinde Marmara Üniversitesi’nde tamamlamıştır. On yılı aşkın bir zamandır, son dönem Osmanlı ordusunun tarihi üzerine araştırmalar yapmaktadır. Doktora tezine dayanan Neferin Adı Yok: Zorunlu Askerliğe Geçiş Sürecinde Osmanlı Devleti’nde Siyaset, Ordu ve Toplum başlıklı kitabının yanı sıra; Osmanlı askerî tarihinin metodolojisi üzerine incelemeleri bir araya getiren Osmanlı Askerî Tarihini Araştırmak: Yeni Kaynaklar&Yeni Yaklaşımlar başlıklı bir derlemesi de mevcuttur (Cevat Şayın ile birlikte; İstanbul, 2012). Ayrıca, geç Osmanlı ve Cumhuriyet dönemi askerî tarihi üzerine Türkçe ve İngilizce makaleleri ile kitap parçaları da kaleme almıştır. Halen İstanbul Üniversitesi Edebiyat Fakültesi Tarih Bölümü’nde öğretim üyesi olarak görev yapmaktadır.
Unvan:
Yazar
Okurlar
13 okur beğendi.
65 okur okudu.
1 okur okuyor.
70 okur okuyacak.
2 okur yarım bıraktı.
Derlediği Kitaplar
Editörlük Yaptığı Kitaplar
Sözler ve Alıntılar
ataşemiliter rütbeleri hakkında;
Ataşemiliterlerin ağırlıkla erkân-ı harbiyye zâbitlerden (kurmay subaylardan) seçilmiş olmasında, merkezî karargâhın beklentilerine onların daha rahat cevap verebilecekleri düşüncesi yanında, ataşemiliterlik görevinin bir tür meslek içi eğitim imkânı olarak görülmesinin de rolü olsa gerektir. Bununla beraber, kıta subaylarının da askerî ataşe olarak tayin edildikleri vâkidir. Araştırmada elde edilen verilere bakıldığında, ataşemiliter olarak tayini çıkan zâbitlerin rütbelerinin mülâzım-ı sânilikten (teğmen) mirlivalığa (tuğgeneral) kadar geniş bir yelpazeyi içine aldığı söylenebilirse de, umumiyetle kolağası (üst yüzbaşı) ve kaimmakam (yarbay) arası rütbe sahiplerinin bu görevi üstlendikleri görülmüştür. Nadiren de olsa süvari ve tabip sınıfı zâbitlerin de ataşemiliterlik görevine getirildiği olmuştur.
Sayfa 53Kitabı okudu
Trablusgarp savaşında alınan yenilgi ve sonrasındaki toprak kaybının Osmanlı İstihbarat zafından çok kara ve deniz kuvvetlerinin imkân ve kabiliyetindeki diğer eksikliklerden kaynaklandığı söylenebilir.
Sayfa 159 - YeditepeKitabı okudu
Günümüzde dünyanın "her yerinde", yani tarihin vücuda geldiği mekânın tamamında, sanki ezelden beri var olagelmiş görüntüsü verse de hapishanenin üç asır önce dünyanın "hiçbir yerinde" var olmadığı görülür.
Ulunay'dan naklen
O tarihte Mehterhane, memleketteki bütün hapishaneler gibi bir âlemdi. Mevkuf, maznun, mahkûm olanın günlük hayatındaki değişiklik evinden yahut dükkânından alınarak muayyen bir müddet için ayrı bir binada bulundurulmasından ibaretti. Bir mahpus dört duvar arasında kalıyor fakat hiçbir şeyden mahrum olmuyordu. Hele azılı ve paralı olursa mutlaka bir koğuşun başında bulunuyor ve o koğuşta bulunanlar emrine ve hükmüne tabi oluyorlardı.
Hatırlı bir mahpusun aşçısı, uşağı vardı. Yemek malzemesi dışarıdan aldırılır, tatlısı ile tuzlusu ile ne isterse pişirtebilirdi. Hatta akşamları mükemmel meze ile çakıntı bile yapılırdı.
O zamanki idare sisteminin esası "sızıltıya meydan vermemek" olduğu için hapishane müdürleri, gardiyanlar hapishanelerin bu şekilde idaresini pek tabii buluyorlardı. Onlar için bundan başka bir idare tarzı mevcut değildi. Yalnız müdür, "dostlar alışverişte görsün" kabilinden içeriye bir göz atmayı düşünürse hemen içeriye haber gönderir. Müdür beyin sözüm ona teftişi esnasında koğuşlarda kumara fasıla verilir, kısa bir müddet için esrar kabağı ortadan kaldırılırdı.
Bir ülkede iki sene ataşenevallik yapıp hala oranın mahalli lisanına vakıf olmayanlar lisanını bildikleri yere tayin edilmeyecekti. (madde 2)
Sayfa 72 - YeditepeKitabı okudu
İletiler
Hamakat ile zekâ, hadsizlik ile edeb, cehalet ile ilim arasındaki ilişki asimetriktir. Çatışmaya girmeleri durumunda kısa vadede ilki üste çıkıyor görünür, ama neticede bâtıl hep zail olur. Gazete köpeği ısıran adamı, tarih ise eser verip iş yapanı yazar.
Gültekin Yıldız
Osmanlı siyasetinin başlıca askeri enstrümanı kara kuvvetleri idi. Gültekin Yıldız
Yorumlar ve İncelemeler
