Raylardan çıkan iniltili ses, hakim hayata,
Ayrı vagonlarda sanki yalnızlasan insanlar .
Kalpte hüzün hükümdar, koltuklarda şamata
Yaşıyor sanıyoruz oysa yaşanmıyor hayatlar
▫️
Garip bir yolcuyuz biz, şu hayat treninde,
Gidiyoruz, fakat sonunu kestiremeden.
Kayboluyoruz bazen umut tünellerinde,
Gidiyoruz, tünelin ucunu bile görmeden.
Düşünce ayrılıklarının düşsel birlikteliklere engel olması mümkün müdür?Vicdan nezdinde mümkün olmamakla birlikte insan denen yaratığın vicdan olgusundan gayri ihtiyari uzak düştüğü de birer gerçektir.İki kalbi birbirinden uzaklaştırmaya odaklı hiçbir dava zannımca ‘Düşünsel’ değil,tasnif odaklı davalardır.