Sayın okurlar eğer bu yazıyı okuyorsanız öldünüz ve gömeniniz yok. Şaka şaka ama öldüğünüz teknik olarak gerçeği yansıtmasada soyutsal olarak bir gerçek. Hadi ama biz bizeyiz. Öldüğünüzü kabul edin ve devam edelim. Ne demiş Benjamin Franklin, "Bazıları yirmi beş yaşında ölür fakat yetmiş beş yaşında gömülür." Öldük işte yaşaya yaşaya gün
“Şimdi bile düşüncelerime yuva yapan şu anılar, bir yerlerde düşüp kaybolacak mı...”
Yonezu'nun “Umi to Sanshouuo” şarkısında geçen bu sözler aslında Kayıp Eşyalar Hanı ile çok güzel özdeşleşiyor. Şarkıda anılardan her an kaybolabilecek bir nesne gibi bahsedilir. Kahramanımız onu (yani anılarını) her zaman yanında taşır ama bu anıları her
Spoiler içermektedir!!!!!!!
Kayıp Eşyalar Hanı maceramızın sonuna geldik evet yeşilcam variydi ama güzeldi bu ciltde hancı hanım ve matsuura'nın hikayesini okuduk resmen acıların çocuğu emrah mod on olsa da cidden çok beğendim ruhum arabesk ben ne yapayım Jun'da pat diye gitti hikayesine değinilmedi ama olsundu Aççan iyi yaşa olur mu... ahh ahh