Bir insan için en kötü şey,iyilik ve güzelliğin amacını ve anlamını bulamamaktır.İnsan duyumsuz bir şekilde ilerlediği bir yoldan,vahşi ve aslında tanrıtanımaz olan kişisel bir tanrı kavramına ulaşarak mutlu ya da mutsuz olur,kendisini öfkesine bırakarak sevdiği ya da nefret ettiği insanlar seçer ve böylece,sevgilerini tüm çocukları arasında paylaştıran babalar olan ölümlülerin büyük bir çoğunluğunu alçaklık ve kötülükte kat kat geride bırakır.