Kuş olup uçtum
Bakıyorum yeryüzüne, efkarlıyım
Konacak dal yok
Yok artık umutlarım
Süzülüp yok oluyorum gecede
Ardımda kanat çırpışlarımı bırakarak
Yasak artık gülmek bana
Ağlamak ise ayıp, kahroluyorum
İnip dinleniyorum gecenin gölgesine
Saklanıp dem çekiyorum
Bir elim kelepçeli ağaç gövdesine
Bir elim kan içinde sefil
Kar sürüp tütün basıyorum
Bir haykırış bir korku
Ve sessizlik
Ölüm sessizliği...
Gözlerimi dikip aya ağlıyorum
Konacak dal yok