Anormet çocukların başını okşadı, çocuklar koşarak köye gittiler. Baksana şu çocuklara, ailelerin onları merak edip telaşlanmasından çok, onları azarlamasından korkuyorlardı dedi Anormet kendi kendine. Yürekte filizlenen bir sevgiden çok, yüreği zapt eden bir korku bağlıyordu onları ailelerine. Korkularını yenmek için; korkularının üzerlerine gitmek zorunda kalacaklardı bir gün. Korkularını yendiklerinde ise fark edeceklerdi; bunca zaman yetim oldukları...
Hiçlikten bir kazak ördüm kendime
Hislerim adına kayıp ilanı çıkarttım
Sevgi düşkünlere sirayet etmiyormuş onu anladım
Kaç asırdır öpülmedi dudaklarım?