"Zamanın içinden olan
bir yanığın yazgısını bilmez
bilmez yanık avucumda yazılı yangını
küllerimle kaç tur döndürdüm kendimi
annem ve göğü için
kaç kez ölemeyişlerimde utançla fırlatıldım suya
fırlatılan yanığın sönmediklerini durmadan yazıyorum."
Kör eder evren,
karşıyı göremeyenleri.
Marie, ben, hiçlik.
Yaradan sızan ışığı gördüm, kambura dolan derinliği.
Boşluğu binlerce boşluğa boşaltmak ölümdü, gördüm.
Ana rahmine döndüm.
Kolay olmayacak söylemek yaşamın böyle belirdiğini.
Gitmek, ancak kendinle doluyorsan mücevherdir.
Bu ülkenin gözleri sancılı. Asmaları çürük. Evleri karanlık. Yaşam küller içinde. Vakit yok gölgelikler altında dans etmeye. Dil kilitleniyor demeye gelince. Bekliyor ve biliyor. Dirilişe inanan evlerin büyük yiğitlik olduğunu.
Umut inat ettikçe yeşerir.