Blaise Pascal der ki: "Hayatta hiçbir şey, işlevsizlik, tutkudan yoksunluk, yapılacak hiçbir şeyin olmaması kadar dayanılmaz değildir. Çünkü insan bu durumda hiçliğini, terk edilmişliğini, yetersizliğini, güçsüzlüğünü ve içindeki boşluğu hisseder:'
Bazı ebeveynler işgal girişimlerini ustalıkla gizlerler. Öyle ki bu ebeveynlerin çocukları dayatılan şeylerin kendi tercihleri olduğunu bile zannedebilirler.