...İçi çekildi. Gözleri doldu. Ağlayamadı. Donup kaldı. Kalışı uzadıkça uzadı. Pencerenin önüne akşamsefalarını, yanına küpeçiçeklerini; ayvan kapısının dibindeki boşluğa kadife çiçeklerini, sümbülleri; çınar ağacının altındaki boşluğa da nergisleri, papatyaları ve yonca çiçeklerini koyup uzun uzun seyretti hayalini. Ama mekândaki boşluk mekânın geçmişiyle doluydu. "Annem gittiğinden beri çiçek ekmiyoruz bahçeye," dedi içinden...