Bu kitabı bana hediye eden Zeynep ablaya teşekkür ederek başlayayım. Yoğun uğraşlar sonucu bitirdiğim bir kitaptır kendisi(Düz mantık diyor ki "Mustafa, Mustafa olandır böyle zulüm görmedi idi/ Vivaldi olmasa hadi baya harap idi/ Hatır için çiğ balık bile yer idi. :D"). Konusu anladığım kadarı ile aşk şiirlerinden oluşmaktadır(Düz mantık diyor ki "Bu kısım için kitabın başlığından kopya çektin bir kere saftirik elmer seni. Seni bu hallere düşesin diye mi düz mantığın oldum. Nerelere gideyim." :D). Yazarın dudak merakı bende de merak oluşturmadı değil. Gerçi arka tarafındaki hayat hikayesinden biraz aydınlandı merakım. Şiirlerden hoşuma gidenleri gelince 4, 6, 7, 10, 12, 13, 15, 18, 19 ve sondaki umutsuz bir şarkı olarak sıralayabilirim(Düz mantık diyor ki "Bozuk saat bile günde iki kere doğru gösterir. Buradaki oran fazla olması çok şey değiştirmez bir kere. Ömer Hayyam amca'da daha fazla beğendiğim kısım vardı hıh. :D"). Bu şiirlerden birini seçmeye karar verdim malum konuda. :D Ömer Hayyam amcayı geçmesi imkansız olsa da okuduğum şairlerden üst kısımda kendisi(Düz mantık diyor ki "Ömer Hayyam amcadan sonra okuduğun ilk şair olmasının üst taraflarda olmasının etkisi olup olmadığını bilmiyor. :D") üst sıralarda yer alıyor. Son sözü düz mantığın uyarı şiiri ile bitirmek istiyorum.
Şiir okuyorum duygular kıpraşıyor.
Düz mantık görüyor, "Ağır ol şampiyon." diyor.
Duygu yüzünden baba ile kavgayı hatırlatıyor.
Kutsal ruhun son anda yetiştiğini anımsatıyor.
Neyine gerek senin oynak şiirler diye küçümsüyor.
Düz yazı ile rakamlar sana yeter diye uyarıyor.
:D :D :D
