Anlatılanlarda kadın hep "şuydu", "buydu", "oydu" . Hep bir şeylere benzemekti kadın olmak, biraz anneye, biraz arkadaşa, bazen rüzgara, bazen de yağmura; umutla çıkılan arayış yolculuklarında varılan mutlu sona; ünlü şairlerin mısralarına, çok bilmişlerin ideal kadın uydurmalarına benzemekti.
Sayfa 77