En Eski S. K. Tremayne Sözleri ve Alıntıları
En Eski S. K. Tremayne sözleri ve alıntılarını, en eski S. K. Tremayne kitap alıntılarını, etkileyici sözleri 1000Kitap'ta bulabilirsiniz.
"Kendi ölümüm o kadar da tahammül edilmez değil" dedi Charles. "Asıl önemli olan etrafımdakilerin ölümü çünkü onları seviyorum. Dolayısıyla onlarla birlikte benim de bir parçam ölüyor. Bundan ötürü, aslında sevmek kendi tarzında bir intihardır."
...Belki ikisini de büyük bir ihtirasla bağlayan buydu. Yalnızdılar ve hayatta kalmışlard. Haftalar sonra ilk kez yemek bulan aç insanlar gibiydiler. Birbirlerinin bedenini istemiş, birbirilerinin bedenlerinden beslemişlerdi. Amy kimi zaman onun omuzunu kanatana kadar ısırmış, o da kızın saçını sertçe çekmişti. Ters çevirdiğinde ise Amy küfür edip onunla mücadele etmiş, ardından teslim olmuş, sonra yine mücadeleye başlamış, güzel esmer bacakları çarşafları dövmüştü. Başını yastığa dayayıp çığlık atmış ve yatağı tırmalamıştı.
Daha sert demişti Amy, daha sert.
Ve yaptıkları herşeye rağmen miguel'in hayali de eşlik etmişti...
Sayfa 247Kitabı okudu
...Evet diyerek ekmeğinden bir lokma daha kopardı. "Kadınlar. Türlerin dişileri. Çiftleşmede seçici davranarak insan evrimini onlar yönlendirir. Peki sürekli kötü adamları seçerek evrimimize nasıl rehberlik ediyorlar? Hepsi düzgün erkekleri istermiş gibi davranıp nerde bir it varsa onun peşinden koşarlar. Şerefsizler, kötü çocuklar, miguel garovillolar. Böylece bu rezilliğin soyu devam eder ve insan evrimleştikçe zalimleşir. Belki de yirminci yüzyılda dökülen kanın sebebi budur m...
Sayfa 312Kitabı okudu
Bazen hiçbir şey söylememek her şeyi anlatırdı zaten.
Ben bir rüya istiyorum. Şu anda istediğim şey tam olarak bu, bir rüya çünkü gerçeklik bir süredir lanet olasıca bir iğrençlikler yığınına dönüştü.
Bazen hiçbir şey söylememek, her şeyi anlatırdı zaten...
Bu korkunç acı spazmları ne zaman geçecekti? Belki de asla! Bir savaş yarası gibiydi; etin içine gömülmüş, yıllar içinde yüzeye doğru yaklaşan bir şarapnel parçası gibi...
İkiz yavruları olan bir anne için en acı an
— "Anne, neden bana Kirstie deyip duruyorsun?" diye sordu. Bir şey söylemedim. Sessizlik uğulduyordu:
— "Affedersin hayatım" dedim, "ne dedin?"
— "Bana neden Kirstie deyip duruyorsun anne? Kirstie öldü. Ölen Kirstie'ydi. Ben Lydia'yım."
— "Harika olacak Immy, donmaz ya da açlıktan ölmezsek. Anladığım kadarıyla tavşanlar, samurlar ve foklar varmış."
— "Muhteşem. Foklara bayılırım."
— "Gerçekten mi?"
— "Evet, özellikle de yavrularına. Bana palto yaptırır mısın?"
Bir rüya gibi ama kimin umurunda, ben bir rüya istiyorum, Imogen. Şu anda istediğim şey tam olarak bu: Bir rüya; çünkü gerçeklik, bir süredir lanet olasıca bir iğrençlikler yığınına dönüştü.