Hakkında
1910 -1918 yılları arasında yayın hayatında faaliyet göstermiş olan Salime Servet, süreli yayınlarda kalan altmıştan fazla yazıya, bir roman ve bir şiir kitabına sahiptir.
Salime Servet‟in babası Mehmet Selim Bey, Gemlik tersane komutanıdır. (Yıldız 2002a: 91) Salime Servet‟in seri hâlinde yayımlanan “Kardeş Mektupları” adlı yazılarında bu döneme ilişkin hatıraları vardır. Bu hatıralardan, 1892‟de yerleştikleri Gemlik‟te 1908‟e kadar ikamet etmiş oldukları anlaşılmaktadır.2Salime Servet‟in ailesinde denizcilik baba mesleğidir. Kardeşlerinden İsmail Hakkı, Bahriye‟de yüzbaşı iken şehit olur. Diğer kardeşleri Süleyman Nutki, Ömer Sıtkı ve Ali Rıza Seyfi de denizcilik mesleğine yönelirler. Ayrıca kız kardeşi Naime Nimet Seyfioğlu da edebiyat hayatına atılır.
Babası 1317‟de (1902) vefat eder. 1908‟den sonra aile İstanbul‟a taşınır. İstibdat döneminde esir olan ailenin bazı erkek üyeleri, savaş yıllarında bu sefer de askere alınır: “On sene evvel efrâd-ı ailemizden on altı yaşındaki çocuklardan itibaren taş kışlalara tıkılan yedi sekiz gencin, yedi sekiz kardeşin formaları sökülerek idama mahkûm olanlar da var.” (Salime Servet 1328e: 354) O, cephe gerisinde yazdığı yazılarla yetinmeyip Müdafaa-i Milliye cemiyetinin Beşiktaş şubesinde de faal rol üstlenir. (Kurnaz 1996: 61) 1913 yılında Süleyman Paşa Konağı‟ndaki toplantılarda yer alan Salime Servet; Fatma Aliye, Nigâr Binti Osman, Halide Edip, Nezihe Muhlis gibi dönemin “meşhur hatip” ve kadın yazarlarıyla birlikte konferanslar verir. (Polat 1991: 81) Salime Servet‟in aldığı eğitimle ilgili kaynaklarda bilgi yer almamakla birlikte İngilizceden yaptığı tercümeler onun iyi derecede İngilizce bildiğini göstermektedir. “Kardeş Mektupları” (Salime Servet 1328e: 354) yazısında piyano çaldığını belirtir. Bu bilgilerden, yazarın Batı kültürü ile beslenen bir eğitim sürecinden geçtiği sonucunu çıkarmak mümkündür.
Unvan:
Yazar, Şair
Doğum:
1868
Ölüm:
1944
Okurlar
2 okur beğendi.
27 okur okudu.
9 okur okuyacak.
Sözler ve Alıntılar
"Sen benim annem misin?"
Galiba teyzem "nereden bildin" diye sordu. Çünkü o an yüzünden yaşmağını çıkarmamıştı. Çocuk kendinden emin bir şekilde "gözlerinden" dedi.
Geçer mutluluk günleri, bırakır
O gülen gözleri yaşlarla dolu
Fikrimizde yeni matem halleri
Gönülde soğuk ezici bir elem kalır.
Ölüm! Bu kelime ne kadar müthiş! İnsan ne kadar güçten düşse de hayata ebedi bir veda etmek yine de zor gelir. Çünkü kaybettiği emellerini hayat ona hiç olmazsa hayal suretinde takdim eder, onu geçici olarak sevindirir. Tatlı tatlı düşündürür. Bu da bedbahtlar için bir mutluluk, bir teselli demektir.
"Nerede o arkadaşların? Nerede o mutlu ve ömrünün ilk seneleri?"
Sayfa 72Kitabı okudu
İletiler
Henüz kayıt yok
Yorumlar ve İncelemeler
