Ve artık emindi kadın:
Özlediği, özlemiyordu.
Özlenseydi eğer, tüm sıkıntı ve koşturmalar kendisinde son bulurdu.
Özlediği, özlemlerini kendi karanlığında zaten dindiriyordu.
Ve kadın, tüm özlemlerini içine gömdü acıyla
Biliyordu ki gün gelecek, zaman akıp gidecekti.
Özlenen de öğrenecekti
Özleyenin bir gün acısını.
Çünka tatmadan,yaşamadan aynısını ölünmezdi...