Hakkında
Simla Sunay, 1976 yılında İstanbul’da doğdu. İlkokula Erzurum’da başladı. Babasının mesleği gereği çok yer değiştirdi. 1994 yılında İstanbul Yıldız Teknik Üniversitesi Mimarlık Bölümü’ne girdi. İlk kez 1995 yılında mimarlık fakültesinde okurken çocuk öyküleri yayımlandı. 1998 yılında mimarlık fakültesini derece ile tamamladı, 2001’de yüksek mimar oldu. O tarihten beri serbest mimarlık ve tasarım yapmaktadır.
2006 yılında Güneşten Sarı Baldan Tatlı adlı ilk çocuk romanın yayımlanmasından sonra çocuk yazını alanına yöneldi. 2007 ve 2008 eğitim yılında Taksim Tarlabaşı Toplum Merkezi’nde dar gelirli göçmen ailelerin çocuklarıyla öykü atölyesi yürüttü.
2007’den bu yana İstanbul’da çocuklara kent bilinci kazandırmak amacıyla çeşitli projeler yürütmektedir. Remzi Kitap Gazetesi ve İyi Kitap adlı dergilerde düzenli çocuk kitabı yorum/eleştiri yazıları yayımlanan Simla Sunay, farklı yaş gruplarındaki çocuklarla Resim ve Öykü Atölyesi ve Çocuk ve Mimarlık Atölyesi yürütmektedir. Mavi’nin Mutluluğu adlı eseriyle çizer Gökçe Akgül ile çizgiroman ödülünü kazandı.
Ayrıca politik yazılarıyla Arkitera, YEM, Amargi Dergi, Başka Haber, Bianet’te yer aldı. 2014′ten bu yana Deli Kadın feminist dergisinin kapaklarını tasarlıyor.
Kuzey ve Güneş adında iki oğluyla, İstanbul, Çengelköy’de yaşamaktadır. Kedisinin adı Cesur’dur.
Tam adı:
Simla Sunay Özdemir
Unvan:
Türk Yazar, Mimar
Doğum:
İstanbul, Türkiye, 1976
Okurlar
5 okur beğendi.
107 okur okudu.
2 okur okuyor.
32 okur okuyacak.
1 okur yarım bıraktı.
Sözler ve Alıntılar
Çok iyi
,, yüzümün her noktasına eşit ışık gelseydi
beni görebilir miydin, hayır, çizgiyi yapan
ışıksızlıktır, yüzümü var eden gölgesidir,,
, ruhun çizgisidir kaçışı,,
Sayfa 17 - Aylak Adam, 1. Basım Aralık 2015Kitabı okudu
“Ölüm bize gelendir,” mezarlık ve ev birbiriyle eş,,,
Sayfa 56 - Aylak Adam, 1. Basım Aralık 2015Kitabı okudu
Annelerin çoğunlukla yaptığı drama yüklü öpüşleri
, kadın çocukların ince mavi damarlı boyunlarına gecikmiş ya da zamanı gelmemiş silik sözcükler kondurdu içten ve çapaklanmış bir öpüş gibi, kendi çelimsiz boynunu büküp uzaklaştı,,
Sayfa 48 - Aylak Adam, 1. Basım Aralık 2015Kitabı okudu
Bombalar sağır etti bizi yoksa biz duyardık birbirimizi.Harf olmasa da, kağıt olmasa da, karatahta gibi bu ceza çağımız olmasa da duyardık.
İnsan neden uçamaz biliyor musun? Toprağa karşı sorumlulukları var da ondan. Uçabiliyor olsaydım kim tutardı ki beni?
İletiler
Yorumlar ve İncelemeler
