Dünyaya sığamadığımız ağır demlerimizde bir kere de düştüğümüz yerde bizimle olan bir çift göz görsek! Kaldırmaya çalışmadan, oracıkta eğilip başımıza omuz olacak bir gönül...
Biz kalkana kadar yanıbaşımızda... Kaçmadan, yüz çevirmeden,
Lutfeder gibi değil ama,
Kendiliğinden...
İnsan, kederim başkasına yük olacak diye bile düşünür hale geliyor.
Ne acı...
Keder kere keder.