Kendi yüreğini hançerleyen
Sırtımıza saplar yüreksizliğini
Fakat bir damla olsun akmaz
Ne gözümüzün yaşı
Ne gönlümüzün kanı
Yükselirken hıncın deryası
Boğulur ihanetin soytarısı
Attığımız her adımın ardından
Dipsizliğin çukurunda yok olan
Bencilliğini sürterken alçaklığına
İçinde patlar tercihinin mayını
Ve ruhundan taşan pislik
Yerini bulur kadavra çöplüğünde...
Derine, hep derine kazıyoruz,
Nerede çağımızın o altın kalbi..
Çağımızın altın kalbini arıyoruz...
Üzerimizde ağır bir yeryüzü,
Gökyüzünden uzakta..
Çok uzakta...
Derine, hep derine kazıyoruz,
Madencileriz biz...