İnsanın ana vatanı anlaşıldığı yerdir. İnsan anlaşıldığı yerde çiçek açar, anlaşıldığı dalda meyve verir...
Ne kadar anlam yüklü ve bilgiyle dolu olsanız bile sizi anlamayan kalabalıklar içinde koskoca bir cehalet çukurundan farkınız kalmaz...
Anlaşılmamak insanın zindanıdır...
Çabuk affeden, kolay mutlu olan, ruhuyla kucaklayan, şefkatle sarıp sarmalayan, her şeyi sineye çeken, vara yoğa ses çıkarmayan insanların da bi “istop” ettiği nokta oluyor.
Oraya getirmemek lazım...