Sabitlenmiş gönderi
"Başkalarının yolundan ilerlemek, iyi ya da kötü diye ayırmak yerine, yepyeni bir yol bulabilirsin. Sadece sana ait; otlarını senin biçtiğin, kenarlarına çiçekler ektiğin, taşlarını özenle dizdiğin bir yol."
Bir gün herkes kitap okuyacak! İşte, o kadar!
Ah, keşke bazı insanları, eskiden onlarla geçirdiğimiz kıymetli vakitlerimiz de dâhil olmak üzere hayatımızdan tamamen silebilseydik.
Okur Takip Önerileri
Hayat biraz da buydu sanki... Önümüze iteledikleri her taşa bir tekme atmak! Tamam, ayağınız acıyordu, bazen üç beş kırık bile oluyordu. Ama iyileşmiyor muyduk neticede? İstedikten sonra yapamayacağımız hiçbir şey yoktu!
Kaçtığım ne varsa bana doğru koşuyordu. İttiğim kim varsa dibime giriyordu!
Fakat bir insanın bana saygı duymaması ona giden bütün yollarımı tıkardı. İşte, o andan sonra artık iki dünya bir araya gelse eskisi gibi olamıyordum.
Birine duyduğunuz nefret bile ondan soğumak kadar kötü bir duygu değildi. Çünkü bir insandan soğuyacak kadar uzaklaştığınızda ona dair hissettiğiniz hiçbir şeyin anlamı da kalmıyordu.
Bu hayatta en nefret ettiğim canlı türü yapışkan insanlardı.
İnsanlar garip yaratıklardı.
iyi ki sizi bulduk..
"İyi ki beni buldun," diyerek fısıldadım.
Kısık sesiyle kelimeleri zihnime kazıdı. "İyi ki seni buldum."
Sevgi olduğu sürece kötülük karanlığa mahkum olacak, gün ışığına asla kavuşamayacaktı.
Dünya döndükçe kötülük asla son bulmayacak, nefreti silah olarak kullanmak isteyenler olacaktı.
"Nereye gidersen git, aşk zamanın terkisine binip peşinden gelir. Hiçbir şey seni ondan kurtaramaz, Jay. Kendinden başka."
valla gerçekten kitapsınız ve biz hayran kaldık, sonsuza kadar senciyiz annie!
"O sen değildin. Jay Sullivan, bana âşık oldu. Evet, Diana, bana. Öyle inanılmaz bir hikâye ki bir kitap gibi düşün, açıp okusan sen bile hayran kalırsın. Sonra ayrı düşmek zorunda kaldık ve benden vazgeçmesi gerekiyordu. Sen ise orada devreye girdin. Bir kadına bunu yakıştırmak istemem ama... Bir yara bandıydın lakin onun yarasından kan sızmasına engel olamadın. Üzgünüm."