Sevmek ve sevilmek çok güzel. Seviyorsan; ilgilenmem, özen göstermen gerekir ki bu da seni mutlu eder zaten.
Ama bazen karşındakinin beklentisini karşılayamıyorsun. Asla onu ihmal ettiğinden değil, ya zaman yeterli olmuyordur, ya başka bir sorumluluğunu yerine getirmen gerekiyordur, ya başka bir sevdiğine gitmek zorunda kalmışsındır. Ama bazen çok, bazen asgari düzeyde mutlaka ilgileniyorsundur.
Ne yaparsan yap, sevdiklerinin beklentisi çok oluyor, senin gerek kalben-aklen, gerek somut olarak ayırdığın zaman yetmiyor, espriyle veya ciddi olarak sitemler yapılıyor.
İnsan en başta kendisine iyi bakacak çünkü ancak kendisi mutlu olursa çevresini mutlu edebiliyor.
Sen sevdiklerine elinden geldiğince özen göstermene rağmen, çoğu zaman onlar iç dünyanda neyle mücadele ettiğinin, yüreğinde ne fırtınalar koptuğunun farkında bile değiller. Buna rağmen onlara kendinden hiç bahsetmeden, yüreğin parça parça bir halde elinden gelen özeni gösterirsin ama yetmez.
Sevmek ve sevilmek çok güzel ama sen kendine yetemiyorken, kendi yaralarına merhem olamıyorken sevdiklerinin sürekli senden beklentileri çok yorucu oluyor.