Dönem itibari ile (Osmanlı son döneminden 1990 lara kadar.) yazılan muhafazakar kitapların genelinin en büyük özelliği gizli kutuplastirici yönü olması gibi geliyor bana. Hatta geneli temsil etmeyen kasıtlı yalan (bolca olan yanlış bilgilendirmeleri söylemiyorum bile) yazma/söyleme yayma ile düşmanlık oluşturmak kısmı varki cahil halk içinde hızlıca yayılıp itibar görmüş.
Amaç ne, ideoloji için cephane oluşturmak. Yani islami kullanmak. İslam kullanmiyor, İslam kullanılıyor.
O hale geldi ki muhafazakar kesimde yazılanlara doğruluğu ispat edilene kadar yalan hatta kesin yalandır refleksi oluştu.
Allah'tan internet var günümüzde. Tabi hala çok profesyonel yalancılar var ve medya niye blok halinde sorusuna bir cevap.
Neyse devam edelim, Böyle bir dil ise ötekiler ile irtibat ve ilişki kurmayı hatta anlama /empati yapmayı engellemesi, doğal olarak ötekilerin de aynı şekilde davranmasını yol açıyor.
Şartlar, karşı tarafın tutumu vb gibi savunmaları geçelim. En azından artık geçelim.
Zaman müfessirlik ederek bunun yanlış olduğunu en azından şimdiden sonra terkedilmesi gerektiğini gösterdi. Sosyal ilişkilerin dini kimlikten ziyade doğruluk ve samimiyet üzerine kurulu olması, sosyal hayatta ahlakın önemi gibi konular artık netleşti.
Dolayısıyla kutuplastirici eserler yok olmaya mahkum gibi geliyor bana yada marjinal olarak devam eder.
Üstadın iman hizmetini her şeyin (sosyal sınıf, parti vb) üstünde görmesi çok zor zamanda çok önemli bir kriter olduğu anlaşıldı. İşte bu nedenle siyasal İslâm ne yaparsa yapsın İslam'a zarar verecektir ve olmamalı.
Selametle efenim.
Açıkçası bilinci,ufku açık bir toplum olamamanın sıkıntılarını her zaman yaşadık. Farklılıklarla bir arada yaşamak yerine bilinçli veya bilinçsiz kendi tercihlerimize,siperlerimize çekildik. Ve ortaya çıkan, hep bu kutuplaşmayı besleyici mahiyette oldu. Fakat siyasal islam II. Abdülhamit'ten beri bu topraklarda görüldü. Milli görüş hareketi ve türevleri olarak da yansımaları devam etmekte. Ben salt doğru salt yanlış demek yerine sistemin boşluğuna işaret etmesi açısından bu hareketi önemsiyorum. İslam araçsallaştırıldı mı? Açıkçası bilmiyorum. Ama konunun sistem mevzusu olduğunu düşünenlerdenim ben de. Demokrasi,insan hakları,çoğulculuk,özgürlük,hümanizm... kulağa hoş gelen kavramlar olsa da mevcut adil olmayan düzenin bir nevi sac ayağı hükmündeler. Buraya bir eleştiri getirmek,İslam'ın kaidelerine uygun bir yönetim biçimi arayışına girmek,en basitinden faiz gibi milletlerin maneviyatını sömüren unsurları ortadan kaldırmaya çalışmak,en azından bu açıdan bakıldığında bana gayet anlamlı geliyor. Ama ne olursa olsun her Müslüman'ın gayreti dininin çağına söylediklerini en iyi şekilde işitip bulunduğu zamana anlam katmayı başarabilmesidir. Siyasal İslam veya başka bir yöneliş... Önemli olan düşünce üretebilmeyi başarabilmek. Batıl zaman ayıklanacaktır... Teşekkürler...
-Dinsizliği görmüyorsun, meydan alıyor. Din namına meydana çıkmak lâzım.
Dedim: Evet lâzımdır. Fakat kat'î bir şart ile ki, muharrik aşk-ı İslâmiyet ve hamiyet-i diniye olmalı. Eğer muharrik veya müreccih, siyasetçilik veya tarafgirlik ise, tehlikedir. Birincisi hata da etse, belki ma'fuvdur. İkincisi isabet de etse, mes'uldür.
Asar-ı Bediiyye - 151
Üstad şeytan ve siyasetten Allah'a sığınıyor.Tarafgirliğin meleğe lanet ettireciğine,şeytana rahmet okutturacağına vurgu yapıyor. Şüphesiz siyaset ve din birbirinden ayrı kavramlar olarak görülmesi durumunda birbirine yaklaşması çok tehlikeli. Seküler mantık din ile siyaseti ayırıyor. Fakat yönetmek,idare etmek,cebir yetkisini bir güce vermek dinden bağımsız düşünelemez kanısındayım. O yüzden din dışı alan olmadığı için siyaset de bunun dışında tutulamaz. Siyasetçilerin menfileşmesinin bu durumu değiştirmeyeceğini düşünüyorum. Tabi en iyisini Allah bilir. Teşekkürler...
Yorum yapabilmek için giriş yapmanız gerekmektedir.