Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.40
sıla
sıla
@yuceymir
Hayatımda ilk defa mektup tarzında bir kitap okuduğum için ve bu mektup da Kafka tarafından yazıldığı için cümlelerin uzun olması sebebiyle kitaba kendimi adapte etmek zordu. Ancak bu kitabı okumaya olan motivasyonumu, Kafka'nın eserlerinin neden bu kadar depresif olduğu hakkındaki sorularıma cevap vereceğini düşünerek korudum. Ve öyle de oldu çünkü kitapta geçen her cümlede bir hüzün, bir öfke ve en çok da suçluluk duygusu vardı. Bu duyguların tek suçlusu da babasıydı. Babasının kendisine kurduğu baskıdan, Kafka'nın karakterine hiç de uygun olmayan yollardan (ki bu kendi sözüdür, bu benim yorumum değildir) kitapta çokça bahsediyor. Ama şunu da düşünmüyorum değil ki babasının yönlerdirdiği yolların gerçekten Kafka'ya uygun olmadığına emin miyiz? Kendisi "Ben neden bunu yapamıyorum? Yoksa ben mi beceriksizim?" düşüncesine kapılarak mı kendini baskı içerisinde hissediyor? Maalesef kitabı bu düşünce içerisine girmeden bitirememiştim ki kitabın sonlarına doğru Kafka'nın evlilik hayatına bile karıştığını söyleyene dek. Babasının sırf otoriter biri gibi gözükerek egosunu tatmin etmek istediği için çocuğunun ömrünü geçireceği insanı bile seçmeye çalışan birisi olduğunu baştan anlasaydım, şu an bu kadar suçluluk duygusu içerisinde olmazdım. Hayır, Kafka'nın kendini ölene kadar başarısız, özgüvensiz biri olarak görmesinin tek sorumlusu babasıdır.
