Gittikçe küçülüyor, küçülüyor, insanlardan, bütün canlı yaratıklardan uzaklara kaçmak istiyordu.
Uzaklaşmak, yalnızlığın ıstırabını çekmek, mutlak bir yalnızlığa gömülmek.
Gezmek buna mı diyorlar? Sokaktan sokağa saatlerce dolanıp durmak. Tek başına oturup bir dondurma yemek. Başkalarını seyretmek. Eve dönmek. Yapayalnız.
Mümkün olmayan bir şeyin hayalinden de insan bazen zevk duyabiliyormuş. Bu; asıl saadetin ara sıra ümitsiz insanlara verdiği bir sadakadır. Biz bu kadarla yetinmeye mahkum zavallılarız.