Kitapta Bea'nin "blog açtığı" bölüme gelene kadar tamanen Ferrante çakması bir kitap olduğunu düşünüyordum. Fakat o bölümden sonra Ferrante etkisi devam etse de son kitapta çok güncel bir konu var : son 15 yılda hızla içimize işleyen internet.. Zaten bence de kitabı Ferrante'nin kızlarından ayıran nokta bu, evet bir yere kadar iki arkadaşlığı okuyoruz ama bir noktadan sonra o arkadaşlık çok başka şeye evriliyor. İnsanların sosyal medyada bize sundukları ya da bizim sunduklarımız gerçekten biz mi ? Çocuğumla tartışıp moralim bozulduktan sonraki hissettiğim duygunun sahibi kadın mıyım ben yoksa o tartışmadan sonra gülümseyerek çocuğuma sarılan kadın mı ? Ben kitabı severek okudum, kendi yaşıtım karakterleri okurken kendimden çokça şey buldum.Hepimizin Elisa gibi görüntüleri sevmeyen, o kişilerin varlığını,gerçekliğini seven kişiler olmamızı diliyorum.Ve yazarın sormak istediği soruya vereceğim cevabıma gelince : evet, hayat var olmak için gerçekten de anlatılmaya ihtiyaç duyar.
