m
@zamanbirmuamma
ve hayat kaldığı yerden hiç kalmasını istemediğimiz bir şekilde devam ediyor.
tıpfak 3/6
24 Ekim
875 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Okuma Hedefleri
Çok, pek çok mutluyum; ama gene de yeterince mutlu değilim. İçimdeki mutluluk, bedenimi öldürüyor, ama ruhumu doyuramıyor.
Okur Takip Önerileri
Bana onu hatırlatmayan ne var ki? Şu yere bile baktığım anda, taşların üzerinde onun yüz hatlarının görüyorum! Her bir bulutta, her bir ağaçta, geceleri dolduran havada, gündüzleri baktığım her şeyde o var. Her yanım onunla dolup taşmış durumda. Karşıma çıkan her kadının ve erkeğin yüzü onun hatlarını taşıyor ve benimle alay ediyor; benim kendi yüzüm bile!
Onu kendimden daha çok seviyorum, Ellen. Bunu da şundan anlıyorum: Her gece Tanrı'ya beni ondan sonraya bırakması için yalvarıyorum. Çünkü benim arkamdan o üzülecek yerde benim üzülmem daha doğru. Bu da benim onu kendimden daha çok sevdiğimi gösterir.
İnsanı insan yapan, yüzüne güzellik katan ve onu sevdiren tek şey kalbinin temizliğidir. Yoksa hepimiz aynıyız, etten ve kemikten oluşmuş bedenlerimiz.
Üstelik onu yakışıklı olduğu için değil, Nelly, onu kendimden bir parça olduğu için seviyorum, onun ruhu ile benimki aynı hamurdan.
Seni yürekten yaralayan ben değil, sensin. Üstelik kendikiyle birlikte benimkini de yaraladın. Güçlü olmak benim için kötü... Yaşamak isteyip istemeyeceğime gelince... Bu nasıl bir hayat olur acaba benim için ? Senin yokluğuna nasıl katlanabilirim? Hey ulu Tanrım! Peki, sen benim yerimde olsan ruhun toprağa gömülmüş olarak yaşamak ister miydin?
Bana yaptıklarının hepsini bağışlıyorum. Ben katilimi seviyorum... Ama senin katilini nasıl sevebilirim ki?