Hiçbir eziyet aşk kadar beter değildir,
Öyle acıtır ki, en çok da ruhum bilir.
Bir cümbüştür benim tüm bu musibetlerim, Hiçbiri melankoli kadar haşin değil.
Dostlar, ahbaplar, bakın kendi işinize. Arzum yalnız kalmaktır, kendi isteğimle; Hiç iyi olamam, düşüncelerim ve ben Hükmedemedikçe mahrumiyetimizde.
Ne cevher ne de hazine denk düşer buna, Bu bir hazdır, tahttır ve saadettir bana. Akılsızlıktır benim tüm bu keyiflerim,
Hiçbir şey melankoli kadar tatlı değil.
Başımın biricik belasıdır yalnızlık,
Bir canavarım ben, erişkin bir yaratık.
Ne bir aydınlık ne bir yoldaş isterim,
Şimdi anladım ki, bu benim felaketim.