zeynep
@zeynpdeemiir
Öğrenci
Üniversite
169 okur puanı
Ekim 2020 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Kaldırımda açmış değersiz bir çiçekten farkımız yoktu.Gelen giden üstümüze basıyordu ve kaderimiz hiçbir zaman değişmiyordu.Babasının sevmediği kız çocuklarıydık biz, bir başkası da sevmiyordu.
Sayfa 142Kitabı okuyor
Her şey yerli yerindeydi.Zaman sadece bize mi dokunmuştu? Bir tek bizi mi dağıtmıştı kimseye dokunmayan fırtınası? Sahi annemin pencerelerine çiçekler dizdiği o evde şimdi kimler yaşıyordu? Son nefesini verdiği o odada kimler uyuyordu? Dilhan, bir zamanlar evimizin olduğu sokaktan nasıl geçebiliyordu? Yedığı her tokatta, annemin yaşadıkları her hatırına geldiğinde… Nasıl nefes alabiliyordu?
Sayfa 142Kitabı okuyor
“Bu hayatta kimseye güvenmemem gerektiğini, herkesin herkese ihanet edebileceğini ve mutlak kaderin asla değişmeyeceğini hatırlıyorum.”
Sayfa 133Kitabı okuyor
Okur Takip Önerileri
Peşimi bırakmayan geçmiş; düştüğü yeri yakan ateşti, ruhumu enkaz altında bırakan depremdi, geleceğimin üstüne çöken, hiç dağılmayacak kuvvetli bir sisti.
Sayfa 127Kitabı okuyor
O seni kurtarmayacak, seni yakıp kül eden bir ateşe atacak, cayır cayır yakacak.İnandığın son adam babandı, düzeleceğine söz verdiği sabahın akşamı annenin canına kıydı. Hala ders almadın mı?
Sayfa 108Kitabı okuyor
Yitip giden yıllarım içimdeki ateşi dindirir sanmıştım, ne büyük yanılgıydı.
Sayfa 108Kitabı okuyor
Zaman her yarayı iyileştirmezdi fakat yitip giden yılların ondaki yangını söndürdüğünü görebiliyordum.
Sayfa 93Kitabı okuyor
Kaderini o adamın insafına bırakma.Seninle biz, babasının bile sevmediği yaralı çocuklarız.Kendini annemin de inandığı o yalana sakın inandırma, ziyan olacağız.
Sayfa 91Kitabı okuyor
Bir daha hiç kimse bizi annem gibi sevmeyecek, sevgiyi başkalarında arayacağız ve yanılacağız…
Sayfa 91Kitabı okuyor
Geçmiş, geçmediği sürece peşini bırakmazdı, bırakmamıştı da; o gece yaşananlar beni yeniden kıskıvrak yakalamayı başarmıştı.
Tutukluydum ve kaderden kaçamayacağımı acı bir çaresizlikle kabulleniyordum.
Sayfa 85Kitabı okuyor
Kaderimi yazan sayfalar, doğduğum günden beri siyahtı.
Sayfa 79Kitabı okuyor
“Yavaş yavaş ölüyosun ama farkına varamıyorsun.”
Sayfa 73Kitabı okuyor
Acı, sıcağı sıcağına hissedilmez derlerdi.
Sayfa 65Kitabı okuyor
Hayat bana on dört yaşında öğretmişti çaresizliğin ne demek olduğunu.
Evimizin önündeki kaldırıma oturmuş, sanki orada değilmişim gibi seyretmiştim yaşanan kabusu.
Sayfa 64Kitabı okuyor
Bir kere elini kana bulamış insan ikincisinde tereddüt etmezdi.
Sayfa 57Kitabı okuyor