Ne güzel bir kitap ismidir bu böyle. Dalganın dahi aşırıya kaçmayan tavrını kitabına isim yapan yazar, öykülerinde de aşırıya kaçmayan ama okuyucunun kalbinde güzel iz bırakan bir dil kullanıyor. On dört tane farklı öykü her ne kadar bağımsız gibi dursa da hikayelerin belli kısımlarında önceki bölümün duygularını yeniden gün yüzüne çıkarıyor.
Muhtelif Evhamlar Kitabı kitabındaki öyküleri okuduğumda çok etkilendiğimi hatırlıyorum yazarın üslubundan dolayı. Ve mutlaka yazmaya devam etmeli demiştim. 
Kum Tefrikaları adlı romanını çıkardığında arka kapağına bile bakmadan alıp okumaya başladım. Hayran kalmıştım yine de iki kitabın aynı kişiye ait olamayacağı hissine de kapıldım. 
Mutedil Dalgalı da bir öykü kitabı olmasına rağmen, ilk iki kitabının dışında ayrı bir tür gibi geldi bana. Absürt olan tarafları öyküyü ayakta tutarken, gerçekçiliğe yakınlığı okuyucuyu biraz hırpalıyor. Karakterlerin iç dünyasına girmemek, empati yapmamak mümkün değil. Bunu öyle güzel başarmış ki her öykünün sonunda derin derin nefes alma ihtiyacı hissettim.
Ve Emel… diye başlayan hikâyeyi hayatım boyunca unutabileceğimi hiç sanmıyorum mesela. Yarım Rüyalar Oteli’nde 818 Gün adlı öyküdeki anlatılan kadın karakter bendim, öyle içselleştirdim. Meskende Masun öyküsündeki karakterle beraber okuyan kişiyi de ikilemde bırakıyor Ömür İklim Demir. İlk iki kitabının üzerine çıkabildiğini düşünmüyorum yine de. Yalnız sabırsızlıkla diğer öykülerini de beklemeye devam edeceğim. Çağdaş Türk Edebiyatı’nda böyle güçlü kalemler görmek umut verici.
Bu kitabı okumaya karar verdiğinizde öncelikle mutedil bir zamanınızda olup olmadığınızı düşünün. Eğer anındaysanız çok iyi geleceğine eminim.
Keyifli Okumalar.
Bu incelememi de Sayın @greyct 'ye ithaf ediyorum. :)
··
576 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.