“Allahım, bana değiştiremeyeceğim şeyleri kabul etmek için kuvvet, değiştirebileceğim şeylere cüret etmek için cesaret ve bu ikisini birbirinden ayırmak için akıl ver.”
Biliyorum ki insanlar sadece kendilerini düşünerek var kalıyor gibi görünseler de aslında onlara hayat veren tek şey sevgidir.
Seven Tanrı'ya ; Tanrı sevene yaklaşır. Sevgiyi var eden sadece O'dur çünkü.
Insan sabah kalkıp önemli bir törene, cenazeye, düğüne ya da karar duruşmasına hazırlanıyormuşçasına özenle giyinir. Cemiyet içine girer, misafir ağırlar ve bütün bunların ardında yalnızlık vardır. Kalplerde ve ruhlarda bu yalnızlığın arkasında bir beklenti sürdüğü müddetçe buna katlanılır, insan yaşamaya devam eder, iyi olmasa da onurlu yaşar, ne olursa olsun yaşar ve sabah şalteri kaldırılan mekanizmanın akşama kadar tik tak etmesinin bir anlamı olur.
İnsanlar giderler.
Çok seversin gider.
Kızarsın gider.
Affedemezsin gider.
Özlersin gider.
Kal dersin, gider.
Seni hayatında görebilmiş tek kişidir, gider.
Ciğerini vermek istersin, gider.
Gider,
Gider.
İnsanlar gider.
"Ama sen birinin yanında dinlenebileceği bir liman değilsin, olmamalısın... Yani belirsizliklerle dolu bir ihtimal değilsin."❤ "Sen geçici değil kalıcısın, öyle ol." demek mi?