Beyaz geceler yalnızca derin bir yalnızlık ile pençeleşmiş insanların anlayabileceği tarzda, hüzün dolu bir hikaye. Karanlık bir ömrün içinde geçen , acıların kıskacında yoğrulmuş, birkaç beyaz gecenin öyküsü aslında.. Mutsuzluğun hakim olduğu bir yaşamda, bir anlık mutluluğun öyküsü.. Burda dikkat çeken detay, beyazın; saflığı, iyiliği, hayali temsil etmesi, romana da öyle yansıtılmış. Dostoyevski'nin eserlerinde sık gördügümüz St.Petersburg kenti, kuzey kutbuna olan yakınlığı nedeniyle, her yılın iki ayında Beyaz Geceler’i yaşarmış. Mayısa ayının ortalarından Temmuz'un ortalarına kadar süren beyaz gecelerde güneş saat 03:00 te doğuyor ve 00:00 de batıyor. Ve güneş battıktan sonra da uzun süre karanlık olmuyor. Yaklaşık bir saat havanın hafif karardığı görülüyor. Yani günün neredeyse tamamı aydınlık geçiyor. Ve öykünün ana karakterinin de Nastyenka adında bir kızla tanışması ile, yalnızlık, mutsuzluk ve karanlık ile geçen geceleri, "Beyaz Geceler"e dönüsüyor.
