fosfor niçin parlamaktadır?
Beyaz fosforun çevresinde daima fosfor buharından bir bulut vardır. Buharlar oksitlenir ve büyük bir enerji açığa çıkar. Bu enerji fosfor atomlarını uyarır ve parlamaya neden olur.
öyle miymiş.. ben de buna güleyim
İnsanoğlu kendi şansızlığına gülebilmekte ve bir kez yanılgıya düştükten sonra ikinci bir kez hata yapmamaktadır.
Hidrojen biricik elektronunu vererek bir alkali metal kılığına girmeye çalışır. Ancak gerçekte kuzu postuna bürünmüş bir kurt gibidir.
Fırtınadan sonra nefes almanız kolaylaşır. Hava açılır ve tertemiz olur. Bu yalnızca şiirsel bir anlatım değildir. Gök gürültüsü atmosferde ozon oluşumuna neden olur. Havayı temiz gösteren de bu gazdır.
Her şeyin bir mantığı vardır. En anlaşılmaz olayların bile bir mantığı bulunur. Başlangıçta farkına varılmayan tutarsızlıklar daha sonra ortaya çıkar . Herhangi bir kuram ya da önerme için tutarsızlıklar çok tatsız şeylerdir. Sonunda, ya kuramdaki yanlışlık düzeltilir ya da daha derin düşünmeye başlanır. Bu tür düşüncelerle de çoğunlukla anlamsızlığın derinliklerinde yol alınır.
içme suyuna klor yerine ozon
Klorlu su içeriz. Bu zararsızdır, ancak tadı kaynak suyuna göre kötüdür. Yerine ozon kullanıldığında içme suyu hastalık yapan bakterilerden arındırıldığı gibi tadı da bozulmaz.
aynı şey insanlar için de geçerli
herhangi bir kimyasal elementin kendine özgü özellikleri diğer elementlerle birleştiğinde sıradan hale gelir
İşte arşivlerde bulunmuş olan ve barutun tadılarak analizlenmesini anlatan bir reçete:
"Tuzlu ve acı barut iyi değildir; yalnızca dili ısırırsa ve biraz tatlı hissi verirse bu barut iyidir."
şimdi bir düş kuralım.
oksijenle hidrojen her karıştırıldığında hemen su buharı oluşsun. bir demir plaka havayla temas ettiğinde üzeri hemen kırmızımsı kahverengi pasla kaplansın ve birkaç dakika sonra, katı parlak metal yumuşak bir toza, demir okside dönüşsün. dünyadaki tüm kimyasal tepkimeler bir nefeslik sürede gerçekleşsin. taşıdıkları enerjiden bağımsız olarak tüm moleküller birbirleriyle tepkimeye girsinler, iki molekül arasındaki her çarpışma onların kimyasal birleşmesi ile son bulsun.
bu durumda tüm metaller yeryüzünden yok olurlardı, çünkü oksitlenirlerdi. canlı hücreleri oluşturanlar da dahil, tüm karmaşık organik maddeler basit ama daha kararlı bileşiklere dönüşürlerdi.
tuhaf bir dünya olurdu. yaşamsız bir dünya, kimyasız bir dünya, kimyasal tepkimelere girmek için hiçbir eğilim duymayan çok kararlı maddelerin düşsel dünyası.
Sayfa 93Kitabı okudu
