Gururlu bir kimse baş eğdiği vakit, diz çöken uşaktan daha yakındır Tanrı'ya. Çünkü gururlu adam, insani gönülsüzlüğün bu belirtisini Tanrı'ya sunmak için kendisiyle savaşmak zorunda kalmıştır. Oysa öteki, alışkanlıkla, ve hatta yaptığı işi düşünmeden yerlere kapanmıştır.