Bu adam tam bir baş belası.Yüreğimizi kanatan ne kadar duygu, incinmişlik, hayalkırıklığı varsa tokat gibi yüzümüze çarpmaktan geri durmuyor her kitabında...Gördük ne farkeder ki sayın TUFAN?
Baş belası demeyelim de başımızın tatlı belası diyelim. Öteki birazcık sert olmuş. Her kitabı ayrı sarsıyor evet ama olsun. Sayın Tufan’ın kalemiyle sarsılmak da güzel
Genelde olur bana. Bir an da çooookk eskilerden bir şarkı gelir aklıma. Şarkının adını unutsam da, aklımda kalan sözlerle hemen bulup dinlerken, sanki o zamanlardaymışım gibi parlar gözlerim… Çocukluğuma dönerim. Şarkı bitince de düşüncelere dalar, “ne ara geçti onca sene” deyip hayret ederim. Hayretin ardından burukluk, burukluğun ardından çocukluğa duyulan özlem gelir… Hafiften burnunu sızlatır insanın. Ne de olsa çocukluğu ilk evidir insanın…
Bugün bana bunları yazdıran o güzel şarkı youtu.be/pSoetO7XDq8 Keyifli dinlemeler.