Emine Nazlıcan Türkhan
@1dealistproleter
2 okur puanı
Mart 2024 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Emine Nazlıcan Türkhan tekrar paylaştı.
Çok beğendiğim bir kitap oldu.
Bir Kimya Meselesi’de kadınların, “kadınlar tarafından bile” ikinci sınıf olarak görüldüğü bir dönemde istediği her şeyi yapabileceğini savunan çok güçlü bir kadının hikayesini okuyoruz. Kimya okurken danışman hocası(!) tarafından tacize uğramasına rağmen, daha sonra çalıştığı araştırma merkezinde herkesten daha bilgili olup herkese yardım eli uzatmasına rağmen, patronunun(!) kendi aşağılık kompleksini tatmin etmek için Elizabeth’e zeki olmadığını söylemesine rağmen, erkeklerin kendilerini sürekli kadınlardan üstün görmeleri nedeniyle asla aşık olmayacağını düşünmesine ve en sonunda karşısına kadının değeri anlayan, kendisini seven biri çıkmasına be bu kişiyle mutlu bir hayat kurma yolunda onu kaybetmesine rağmen, ruh eşi öldükten sonra çocuğunu tek başına yetiştirmesine rağmen ayakta kalan çok güçlü bir kadın Elizabeth. Ve onun bu gücü kimya bilgilerini kullanarak yaptığı lezzetli yemeklerinin yapım aşamalarının yayınlandığı yemek programı ile diğer kadınlara da ilham kaynağı oluyor. Bu güzel ve anlamlı kitabı mutlaka okumalısınız, pişman olmazsınız. Ayrıca 
Bonnie Garmus’un dili çok akıcı ve Elizabeth’in ağzından yaşamı kimya ile ilişkilendirerek anlatması ise çok güzel bir detay…
Okur Takip Önerileri
Emine Nazlıcan Türkhan tekrar paylaştı.
Her gün yeni bir gündür…
Sayfa 48Kitabı okudu
Emine Nazlıcan Türkhan tekrar paylaştı.
İnsan sabahtan akşama kadar bir şey olmasını bekler ve hiçbir şey olmaz. Bekleyip durur insan. Hiçbir şey olmaz. İnsan bekler, bekler, bekler, şakakları zonklayana dek düşünür, düşünür, düşünür. Hiçbir şey olmaz. İnsan yalnız kalır. Yalnız.. demişti "Satranç" kitabında Zweig. İlk aklımdan geçen bunlar oldu kitabı bitirdiğimde.
Psikolojideki Concorde sendromu da ikinci düşündüren şey oldu. Yani emek verdiği için insanın vazgeçememe durumu.
Giovanni Drago öylesine içimizden biri ki aslında. İnsanın kendini önemli hissetme ihtiyacı, bir gün önemli biri olma hayali, her ne kadar görmezden gelse bile kalede rutinliğin getirdiği koca bir konfor alanı ve bundan vazgeçememe durumu ve emek/zaman harcadığı için böyle bitmemeli, bir şeyler olmalı hissi. Bu duyguların herhangi birini yaşamamış biri yoktur diye düşünüyorum. Bir klişeyle sonlandırayım incelememi ; "hayat ne geçmişte ne de gelecekte. Hayat şimdidir" 
Tatar Çölü 
Dino Buzzati
Emine Nazlıcan Türkhan tekrar paylaştı.
Öyle bir şey ki, insan, ‘artık sonuna gelmiş olsam bile beklemeye değmiş,’ diyebilmeli.
İletişim yayınlarıKitabı okudu
Emine Nazlıcan Türkhan tekrar paylaştı.
“Drogo, insanların her zaman birbirlerin den uzakta olduklarını fark etti, birisi acı çektiğinde, acısı sadece kendisine ait oluyor, hiç kimse o acıyı birazcık olsun dindiremiyordu; bir insan acı çektiğinde diğerlerinin, duydukları sevgi ne denli büyük olursa olsun, bu yüzden acı çekmediklerini ve yaşamdaki yalnızlığı işte bu durumun oluşturduğunu fark etti.”
Emine Nazlıcan Türkhan tekrar paylaştı.
"Bana kalsa yine inanmazdım, çünkü akıl inanmak istemeyince her zaman şüphe edecek bir şey bulur."
Sayfa 179Kitabı okudu
Emine Nazlıcan Türkhan tekrar paylaştı.
Tanıdığım herkes içinde acı vermekten, beklentiyi boşa çıkarmaktan en çok korkan, bencil olmayı en beceremeyen odur.
Sayfa 251 - Türkiye İş Bankası Kültür YayınlarıKitabı okudu
Emine Nazlıcan Türkhan tekrar paylaştı.
Kelimelerin ruhu vardır.
Kelimeler, sadece harflerin bir araya gelmesiyle oluşan anlamın dışında bir şeydir. "Çiçek" sadece çiçek değildir mesela. Ya da "mektup". Yalnızca bir zarfın içindeki kağıt mıdır,
mektup?
"Fotoğraf' denilince niye içimiz titrer o zaman? Çünkü o
yalnızca bir fotoğraf değildir de ondan.
Sayfa 123Kitabı okudu
Emine Nazlıcan Türkhan tekrar paylaştı.
Kalp, gözden daha çok anlar.
Sayfa 14 - Bedir YayınlarıKitabı okudu
