Reader Follow Recommendations
Bildiğim bütün sevgi sözlerini unuttum!
Sayfa 76Kitabı okudu
Toprakla, gökyüzüyle, canlılarla bağı kalmamıştı kimsenin. Ağaçlar yoktu, köpekler, kediler, martılar, güvercinler yoktu. Deniz anlamsız bir suydu. Uykulu bir yoldu. Camdan ve betondan bir örtünün altında o da martısını, balığını, köpüğünü unutmuştu.
Sayfa 75Kitabı okudu
Sen, ölümden sonra da kaderimsin benim.
Sayfa 71Kitabı okudu
Çocukluk unutulur mu hiç… sonsuzluktur, dersin. İnsanın bütün yaşlarıdır. Hayatın hazinesidir. Geriye dönüp kendimizi sevdiğimiz, başkalarının kapısını araladığımız bitmez okuludur dünyanın. Yaşamın ilk harfleridir.
Sayfa 68Kitabı okudu
Tevazu bitti. İncelik bitti. Hatıra bitti. Gönül bitti. Şarkı bitti.
Bir aynalar pazarı ki, yaşıyoruz işte…
Sayfa 60Kitabı okudu
Sen sakindin, ben kötü bir telaştım. Sen güzeldin, ben katıydım. Sen kalbine tutunmuştun, ben öfkemi seviyordum.
Sayfa 43Kitabı okudu
Mazlumun acısını zaman bir yaşam gücüne dönüştürür de, zalimin kötülüğü ölümden sonra da sürer gidermiş.
Sayfa 37Kitabı okudu
Bahçe ilk harfimiz, akasya hayal, kaysı sonsuz bir kader. İnsan erken öğreniyor gözyaşını. Harfler ıslanıyor. Renkler terk ediyor. Sesler çok eski bir mezar.
İnsan iyiliği öğrenmeden bilirmiş de, kötülük için zaman gerekirmiş.
Sayfa 22 - Dönüp Yine İnsanaKitabı okudu