Kitabın sunuşu ve girişte verilen yazar biyografisinin beklentiyi artıran tonu sebebiyle iyi bir polisiye okuyacağımı düşünerek başlamıştım kitaba. Umduğumu bulamadım. Hikayelerin zekice kurgulandığı ve detaylara önem verildiği kesin ama dil özelinde düşünüldüğünde -Japon edebiyatı için bile- fazla mesafeli.
Kitabın yazıldığı dönemin yaygın akımlarıyla ve aynı zamanda güncel literatürle uyumlu bir tasavvur dünyasının olması yazarın İngilizce ve pek tabii Türkçeye çevrilen tek eseri olmasında pay sahibi olmuş diye düşünmeden edemiyorum. Japon edebiyatı ve polisiye özelinde düşünüldüğünde daha başka yazarlar akla gelebilecekken ithaki neden bunu seçmiş sorusunun cevabı olarak da bunu buldum zihnimde. Kötü değil ama yeterince iyi bir polisiye de değil özet olarak. Soğuk bir kış akşamı eşlikçisi olabilir, o kadar.
Son not: Ben kitabı tek seferde okudum ve sonunda iki hikaye bir şekilde birbirine bağlansa çok daha tatmin edici bir son olurdu diye düşündüm. Bir de, kitapta yavan gelen şey edebi bir eser olmaktan ziyade senaryo havasında olmasından olabilir, bu bakımdan filmi yapılsa çok daha iyi bir hikayeye dönüşebilirdi sanırım. Gerçi ilk hikaye iyi bir polisiye film yerine Sırlar Dünyası’nın bir bölümü de olabilirdi ama neyse.
