Başkalarının verdiği imkanla ışık saçan biri olma, başkalarının yardımıyla elde edebilecek sükunete ihtiyaç duyma. Özetle bir insanın kendi başına dik durması gerekir, dik tutulması değil.
Yalanın tülden kanatları var. Ruhun zerresiyle yapılmış gibi kırılgan, bedenin cümlesiyle yapılmış gibi eklemli.. Terk etmek ne zor.. Buraya kadarmış diyeceğin yeri bulamamak ve aslında aramamak bile orayı. Yalanın bitimsiz sınırları var.
Hani bazen için daraldığında uzanıp tavanı seyredersin ya , yaşadığın tüm kareler bir bir gözünde canlanır . Sonra düşünürsün , elinden birşey gelmez , çaresizsindir .. İşte o zaman gözyaşların sessizce içine akar ...
“Hak edersen gerçek bir sevdayı yakını uzak , uzağı yakın kılabilirsin. Sesini duymasan da onunla muhabbete dalabilirsin . Gözünden Irak kalmışsa da gönlünde taptaze yaşatabilirsin ...”