Öncelikle kitap savaşı ve savaş psikolojisini çok başarılı bir şekilde ele almış. Kitap kısa fakat konuyu işleyiş açısından oldukça ağır.
Kitabın ilk bölümünde savaşı bizzat cephede yaşamış bir askerin günlüğünden okuyoruz ikinci kısımda ise bu günlüğü kardeşi devam ettiriyor.savaşı iki taraflı ele alması kitabı çok daha başarılı kılmış.Kitap İlk bölümünde savaş ortamını ve savaşın yarattığı psikolojik çöküntüyü kitabın içindeymişcesine hissettiriyor.ikinci bölümde ise savaşın insanı ne denli çaresiz hissettirdiği oldukça güzel işlenmiş. Özellikle bu kısmı okurken savaş nefretini sonuna kadar hissettim:
"Bazı zamanlar beynimi sıkıştıran bu denli halkaların işkencesine daha fazla katlanamiyorum; önüne geçilmez bir kuvvetle sokağa koşup insanların toplandığı meydana çıkmak ve bağırmak istiyorum:
-ya şimdi savaşı bitirirsiniz,ya da ...
Ya da ne? Akıllarını başlarına toplamalarini sağlayacak, yüksek sesle söylenecek Yeni yalanlarla cevaplanmayacak kelime kaldı mı dünyada? Ya da önlerinde diz çöküp ağlamak mi gerek? Ama zaten yüz binler gözyaşlarıyla yıkamiyor mu dünyayı,faydası var mı hiç? Ya da gözleri önünde kendini öldürmek mi gerekiyor? Öldürmek! Her gün binler ölüyor,peki bunun faydası var mı?
Güçsüzlüğümü bu şekilde hissettiğimde bir hiddet ele geçiriyor beni,nefret ettiğim savaşın hiddetli."(S48)
Kesinlikle okunmasını tavsiye ettiğim ama sağlam piskolojiyle okunması gereken bir kitap.
