Merhabalar,
29 Ekim Cumhuriyet Bayramı Kutlu Olsun. Bu gün günün anlam ve önemiyle birlikte, gelin Ahmet Ümit'in bu eseriyle Cumhuriyetin ilk yıllarına bir yolculuğa çıkalım.
Tanıtımdan:
1926 yılının o hüzünlü sonbaharı. Osmanlı İmparatorluğu yıkılmış, genç cumhuriyet ayaklarının üzerinde durmaya çalışıyor. O büyük altüst oluşun içinde bir adam: Şehsuvar Sami… Bir zamanların İttihat ve Terakki fedaisi, şimdilerin yorgun komitacısı. Şehsuvar Sami'nin etrafında dönen amansız bir entrika. Bir yanda kaybettiği ama hiçbir zaman yüreğinden çıkartamadığı sevgilisi Ester, öte yanda yaşanılan tarihsel bozgun… Kaybedilen bir ülke, kaybedilen bir şehir, kaybedilen bir hayat. Ve aklında hep aynı soru: Devlet mi kutsaldır, yoksa insan mı? "Ölüm, şehirlerimizi kaybetmekle başlar." Kim söylemişti bu cümleyi hatırlamıyorum, ne yazık ki doğru… Doğru, lakin eksik. Ölüm, şehirlerimizi kaybetmekle başlar, vatanımızı kaybetmekle neticelenir. Sahi nedir vatan? Bir toprak parçası mı, uçsuz bucaksız denizler, derin göller, yalçın dağlar, verimli ovalar, yemyeşil ormanlar, kalabalık şehirler, tenha köyler mi? Hayır, bütün bunların ötesinde bir anlam taşır vatan. Ne sadece toprak parçası, ne su havzaları, ne ağaç silsilesi… Annemizin şefkati, babamızın saçlarına düşen ak, ilk aşkımız, doğan çocuğumuz, dedelerimizin mezarlarıdır vatan… Vatanı olmayan insanın hayatı da olmaz. Evet, bir vakitler zihnim, kalbim bu fikirlerle doluydu. Şimdi? Şimdi bilmiyorum…
29 Ekim Cumhuriyet Bayramı kutlu olsun.
Hafif bir kitap. Dolu dolu diye bir beklenti ile okunmamalı. İsmail KÜÇÜKKAYA ile İlber ORTAYLI hoca arasında 1923-2023 tarihlerinin bir kritiği var. Fakat tam kapsamlı değil. Beklentisiz okunabilir.
"Biz batıyoruz" ne demek, 75 milyonluk bir kitle batar mı? Bu mümkün değildir. Bu sikleti emecek deniz bulunmaz.
29 Ekim Cumhuriyet Bayramı Kutlu Olsun
youtu.be/LEhvoPLk5_Y
Hava kararmıştı yağmur Tükürür gibi çiseliyordu 465 yıl sonra esir düşen İstanbul’un islak sokaklarında fetih gururuyla devriye gezen işgal askerlerinin postal sesinden başka yankı yoktu Şişlideki evde altı kişiydiler üzerine harita yayılmış masanın etrafında ayaktaydılar Bıyıkları terlediğinden beri neredeyse bir gün olsun gün yüzü görmemişlerdi Çanakkale’den Trablusa Yemen’den Sina ya Balkanlardan Kafkaslara vuruşmadıkları coğrafya kalmamıştı Uzun uzun anlattı haritadan başını kaldırdı, O Çelik mavisi gözlerinde belli belirsiz bir keder bulutu dolaştı vakit tamam dedi umutsuz olmacağız uçurumun kenarındayız son bir cüret belki kurtarabilir anadoluya geçiyoruz
Ahmet Cemal'e Kısa Bir Bakış
İkinci Kez Ahmet Cemal kitabı ile birlikteydim. Bir önceki birlikteliğim gibi bu birliktelikten de bir düşünce şöleni ile çıkıyorum. Çıkıyorum demek ne kadar doğru olur bilemiyorum. Çünkü burada okuduklarımı sorgulamaktan vazgeçebileceğimi düşünmüyorum.
Ahmet Cemal gerçek anlamıyla bir aydın, düşünce adamı. Gerek yaşamındaki 'tutarlılık' gerekse dünyaya bakış açısı ile bunu herkese gösteriyor. Hayatı boyunca maddi açıdan sadelikten, manevi açıdan ise tam bir şölenden yana olmuş. Sevgisini herkesle paylaşmaya çalışmış, öğretirken önce sorgulamayı ve bilme sevgisini aşılamayı kendine görev edinmiş.
Böyle büyük değerlere sahip bir ülkeyiz aslında, ama asıl sorun bu değerlerin ne dediklerini anlamaya ne kadar önem veriyoruz?
Atatürk'ü çok seviyoruz, her yere heykellerini dikiyoruz, ismini vücudumuza kazıtıyoruz, fotoğraflarını her gün paylaşıyoruz. Ama Atatürk'ün ne dediğini, ne istediğini ne kadar anlamaya çalışıyoruz? Atatürk'ün istediği gibi bilimi, öğrenme aşkını, kendi geliştiren ve üreten bir halk olmayı ne kadar başarabiliyoruz? Bugünün anlamına uygun olarak yapabileceğimiz en güzel şey belki de bunu sorgulamak ve harekete geçmek olur.
29 EKİM CUMHURİYET BAYRAMI'MIZ KUTLU VE MUTLU OLSUN!
İnsan Ne İle Yaşar? || L.N. TOLSTOY(Kitap Yorumu )
....
Herkese merhabalar! Öncelikle mutlu hafta sonları diliyorum hepinize. Umarım daha çok kitap okuyabileceğiniz bir haftasonu olur. Biliyorum fotoğraf günümüz pazartesi ve perşembe ancak, boş vaktim olduğu için,kitabın fotoğrafı da hazırken yorumu gireyim dedim. Hepinize şeker gibi bir haftasonu dileyerek yoruma geçiyorum .
....
Bu kitap,Tolstoy'dan okuduğum ilk kitap. Kitabı ilk kez, 5.siniftayken okumuştum. Aklımda kalan tek şey kitabın güzel olduğuydu. Bu sebeple alıp tekrar okuma gereği duydum. Gerçekten okunması gereken bir kitap diye düşünüyorum. Içinde kısa hikayeler bulunduyor. Hikayeler birbirinden bağımsız. Anlatım sade ve anlaşılır. Okurken zorlanacağınızı düşünmüyorum.
....
Evet, gelelim kitabın kapağındaki soruya. Gerçekten, Insan ne ile yaşar? Kitabı okuduktan sonra bu soruyu çevremde birçok insana sordum. Çoğunun verdiği cevap,"parayla" olmuştu. Herkes bu devirde işlerin para ile döndüğünü,paran yoksa adam yerine bile konulmadığını öne sürdü -haksız da sayılmazlar- . Ama Tolstoy böyle düşünmüyor. Ona göre, para sevdiklerin ve arkadaşların yanında olmadıktan sonra seni mutlu etmez, insan asıl sevgi ile yaşar diyor. Evet,para ile insan yaşar sanırız ama asıl insanı yaştan sevgidir,iyiliktir Tolstoy'a göre. Bu kitapta da ahlaki değerleri,sevgiyi,yaşama amacını, sorgulayarak kısa kısa dersler veriyor bizlere. Kitapta herkesin kendisi ile ilgili bir şeyler bulacağına eminim. Ben okumanızı tavsiye ederim. Inanın iyi şeyler hissettiriyor. Herkse keyifli okumalar,bol kitaplı günler dilerim. Ha unutmadan 29 Ekim Cumhuriyet bayramı şimdiden kutlu olsun🇹🇷🇹🇷.
