İnsan, Ruh ve Arzu
Ruhumuzun menzili, kavrayışımızın ötesindedir.Ruh devamlılıktan fazlasını arzular; bizi aşan, ötemizde Bir yere varmak ister. Ruhun en derin özlemi olan gerçek mutluluk, insanın elde ettiği güçte değildir. Ruh ebediyeti arzular.Bu dünyada olmayanı. İnsan işte hep bu gerilim hattında yaşar; ruhun aşkınlığa duyduğu özlemle bedenin pek sınırlı güçleri arasındaki gerilim hattında.
Thekarakaş tekrar paylaştı.
“Benim gençliğimden beri takip ettiğim prensiptir: Tek başına bir şey değilsen başkalarıyla bir şey olamazsın. Tek başına bir "şey" olmak zorundasın.”
İsmet Özel
Reader Follow Recommendations
İnsandan yalnızlık fiziki bir yara gibi canımızı acıtır, rahat bir uyku vermez, ruhun en dip hücrelerinden yayılan o ağrı kolay dinmez. Kendisi ile baş başa kaldığında mutsuz olan insanın yalnızlığı ne acıdır.Ne bedbahttır o kişi ki kaderin hükmüne ram olmak istemez. Ben yokum o var. O bende var. Kendini nefsinden boşalt. İnsan insana bağlı ve bağımlı, insan Allah'a bağımlı. Sevgi ve dikkatle tefekkür ettiğinde açılır o derdin kapısı sana; çiçekler o zaman kokar, gökyüzü o zaman içine dolar. İşte o zaman, nereye gidersen seni aşk taşır oraya.
