Sünnet ve Farzın Peygamberimiz (sav) Tarafından Tatbiki
Resûlullah, teravih namazını müslümanlara sünnet kılınca müslümanlar akın akın teravih namazına geldiler. Dört gün boyunca böyle sürdü. Beşinci günde ise bekledikleri halde Resûlullah sabah namazına kadar gelmeyip teravih namazını kıldırmadı. Ne olmuştu da Resûlullah teravih namazı için mescide gelmemişti? Teravih namazını niçin kıldırmamıştı?. Sabah namazını kıldırdıktan sonra sorar gözlerle kendisine bakan cemaate dönerek: " Teravih namazını kılma konusunda ne kadar istekli olduğunuzu gördüm. Buna rağmen yanınıza gelmedim. Çünkü bu namazın sizler için farz hâline gelmesini istemedim. Eğer sizler için farz olursa uygulamada zorlanacağınızı, sıkıntıya düşeceğinizi düşündüm*" dedi. Sonra bir tavsiyede bulundu: " Bu namazı kılmak istiyorsanız bunu evlerinizde yapın.**"
*Buharî,Ezân 80 Libâs 43; Ebû Dâvud, Salât 243
** Buharî, Salât 52, Teheccüd 38; Müslim, Musâfirîn 208; Ebû Dâvud, Salât 346; Tirmizî, Salât 331; Nesâi, Salâtu'l-Leyl 1.
Sayfa 74
Hz. Osmanın halife seçilmesinde halkın rolü
İbn Kesir343, Abdurrahman b. Avf 'ın, adaylık feragatinden sonra, her iki adaya şöyle dediğini rivayet eder: "Ben bu işten feragat ettikten sonra ikinizden birini seçersem kabul eder misiniz? Onlar "evet" dediler. Daha soma Abdurrahman b. Avf, her ikisinin meziyetlerini sayarak, onlardan; seçildikleri takdirde, adil
Ümmetim Ümmetim...
• Allah Rasulü(sav) yine bir gün yukandaki ayeti-i kerime ile:
“Rabbim, putlar insanlardan birçoğunun
sapmasma sebep oldular. Şimdi kim bana uyarsa
o bendendir.….” (İbrahim, 36) âyetini okudu.
Ardından ellerini kaldırıp:
"Allah'ım! Ümmetim, ümmetim!" diye yalvarmaya başladı. Bir taraftan da ağlıyordu. Bunun üzerine Cenâb-ı Hak:
"Ey Cebrâîl! Gerçi Rabbin her seyi daha iyi bilir ama (insanlar da bilsin diye), git. Muhammed'e niçin ağladığını sor!" buyurdu.
Cebrail geldi. Rasûlullah (sav) ona, ümmeti için duyduğu endişe sebebiyle ağladığını bildirdi.
Bunun üzerine Allah Tealâ buyurdu;
"Ey Cebrail! Muhammed'e git ve O'na;
Ümmetin hususunda Sen’i razı edeceğlz ve Sen'i asla üzmeyeceğiz. müjdemizi ulaştır." buyurdu.
(Müslim, Îmân, 346)
Sayfa 125Kitabı okudu
Bütün Alıntılar
Biz maymungillerden
İnsan oğulları
Düşünen hayvan
O büyük zavallı
Kuş beyinli
Koyun gözlü
Keçi sakallı
Kimimiz akıllı maymun
346.Gün
Kuşlar var, kutsal kitaplara gönderme yaparlar.
Sayfa 152
Bir gün Rasûlullah -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz, İbrahim -aleyhisselâm-’ın;
“Rabbim, putlar insanlardan birçoğunun sapmasına sebep oldu. Şimdi kim bana uyarsa o bendendir.” (İbrahim, 36) sözünü ve Îsâ -aleyhisselâm-’ın;
“Eğer kendilerine azap edersen, şüphesiz onlar Sen’in kullarındır. Eğer onları bağışlarsan, şüphesiz Sen izzet ve hikmet sahibisin.” (el-Mâide, 118) duâsını okudu. Sonra ellerini kaldırdı ve:
“Allâh’ım, ümmetimi koru, ümmetime merhamet et!” diye yalvararak ağladı. Bunun üzerine Cenâb-ı Hak:
“–Ey Cebrâil! -Rabbin her şeyi daha iyi bilir ya- (insanlar da bilsin diye) git, Muhammed’e niçin ağladığını sor.” buyurdu.
Cebrâil -aleyhisselâm- geldi. Rasûlullah Efendimiz O’na, ümmeti için duyduğu endişe sebebiyle ağladığını bildirdi. (Cebrâil -aleyhisselâm-’ın dönüp durumu haber vermesi üzerine) Allah Teâlâ:
“–Ey Cebrâil! Muhammed’e git ve O’na; «Ümmetin hususunda Sen’i râzı edeceğiz ve Sen’i asla üzmeyeceğiz.» müjdemizi ulaştır.” buyurdu.
(Müslim, Îmân, 346)
Sayfa 132
