Tolga YAZGILI
@35cl
Normal değil. Bir süredir evime trafik cezası tebligatı yahut eli silahlı bir kadın gelmedi. Hiç normal değil. Evimde ölü bulunmuş olabilirim. Burada yazılan her şey bana ait. Benden bir hatıra…
Yazar
İki ucu yanık diploma
Bottom of the hell
Hatırlamıyorum, 1992
3 reader point
Joined on April 2024
Portakalın etrafında dönüp duran bir yaban mersinin içinde yaşıyoruz. Yemeye doyamıyoruz ancak şunu unutuyoruz.
Zamanı damlatıyoruz yerlere…
Neden?
İşlerin nasıl bu noktaya geldiğini inanın hatırlamıyorum. Anımsadığım son şeylerden biri, orta halli bir otel odasında, beyaz ince bir çarşafla sarınıp öylece karşımdaki duvara baktığımdı. Aylardan ocaktı. Yılın ilk ayı… Ve ben soğuk havaya aldırış etmeden camı aralamış ve buz gibi havanın odaya nüfus etmesine seyirci kalmıştım. Üstümdeki incecik
Kurtuldum diyorsun. Peki kurtulunca gittiğin yer, kurtulduğun yerden daha mı iyi? Bunu hiç bu şekilde düşündün mü… Düşündüysen tekrar soruyorum. Cidden kurtuldun mu?
Reader Follow Recommendations
İçinizdeki çirkinlikle mide bulandıracakken, dışınızdaki güzellikle göz kamaştırıyorsunuz ve kaza kaçınılmaz oluyor.
Neye baktın?
İnsan kadar iğrenç bir varlık var mı ya? Erkeklerin gözü hep başka bir kadında, kadınlarınsa; başka bir erkeğin cüzdanında.
Kapitalist düzen ve cinsel açlık aşkın katilleridir!
Bu bir genelleme değildir. İstisnalar da bu dünyada huzuru bulanlardır. Bir başka dünyadan haberi olan var mı? Yada bu dünyada hala umudu olan var mı?
İlişki Nedir?
Flaş… Saliselik, göz alıcı bir aydınlanmayı andırır, işte bu aşktır. Kadrajı ayarlama, güneşi arkana alma, modele nasıl duracağını söyleme vs işte tüm bunlar, senin o ilişkiye verdiğin ehemmiyettir. Verilen pozsa dışarıya hep “biz çok mutluyuz” imajı vermek içindir, samimi değildir. Çekilen fotoğrafsa birlikteliğin nişanıdır, sigortasıdır. O fotoğrafı bir albümün içine koymaksa, güvende hissetmek içindir. Fotoğrafı her görmek istediğinde albümün içinde olduğunu bilmekse, huzurdur.
No panic
-Şuranda birazcık dert kalmış.
Orası değil ya biraz sağ, azıcık yukarı, heh işte tam orada.
-Geçti mi?
-Hayır, dur ya ben alayım.
-Olmaz Tolga!
-Neden, ne olacak?
-Çünkü o zaman dert sana geçmiş olur.
-Canım o sendeyken dert. Bana geçince benimkilerin arasında belli olmayacak kadar küçük ve yitik kalacak.
-Yine abartmıyor musun? Biraz daha
Aliye
İpsiz sapsız bir yer burası. Ama insanları öyle değil. Görülmeyen iplerle birbirlerine bağlanmış gibi hepsi sanki. Nereye çekersen iplerini, hepsi birden oraya hareket ediyorlar... İplerinin başındaysa televizyon kutularıyla bastırılmış, son kullanma tarihleri geçmiş kokuşmuş zihniyetler var. Karşıdan karşıya dahi üç kere sağa bakıp geçerler yani,
Babam ve oğlu?
Babam:
Sen çok tehlikeli bir adamsın. Gözün dönmeye görsün bu evi de satarsın, bırak satmayı yakarsın bile. Onu bırak sana bir şey de söylenmiyor artık. Ne yapacağın belli değil.
Ben:
Sadece babamla iletişime geçme güdüsüyle sigara koktu ya canım çekti dedim diye işittim bu lafları. Sigara içiyorum falan diye de değil. Artık her muhabbet bir şekilde bu durağa uğruyor, kuyruk sokumuma… Uzun bir süredir bu aile evinin hiçbir zerresine ait hissetmiyorum kendimi. Bana bir şey söylenememiş hali bu yani düşünün. Yukarıda öyle demişti ya. Kırgınım… Evet çok dargınım, ama yaratıcıya… Şu herifin ağzına tıkayacak kadar miktarı dahi bana çok gördü. Milletin ayağına takoz düşer bir ton tazminat alır, biz boynumuzu kırdık üçün biri dahi yok. Herkes sanıyor ki tüm bu olanları çok olgunca ve ondan beklenilemeyecek denli düzgün karşıladı babam. Bilakis hakikat bu değil, ne yazık ki… Hatta şöyle söyleyeyim beni evden atmama sebebi; anneme giden yolun benden geçiyor oluşu ve o da bunun farkında. Neyse, tüm sebep bu. Oldukça basit ve içinde bir gram bile benimle alakalı bir şey barındırmayan s*ktiğimin sebebi bu işte. Odamdan çıkmıyor değilim yani sadece saklanıyorum. Çünkü et ve kemik çerçevesinde sadece varım burada. Bir gün bu borcu ona yani babama ödeyebilirsem, cidden gözüm açık gitmeyeceğim bu mavi ucube küreden. Dörtte üçü su, dörtte biri karanlık top!
Ölümün eşiğinde
Kim çekiyor damarlarımı yine
Kim sökmeye çalışıyor
İskeletimi?
Boynumu sıkan gece
Yine ne istiyorsun benden?
Huzurunda mıyım?
39’luk Esmerim
(Müzik sesleri yine tüm apartmana yayılmış.)
-Geldim bekle!
-Benim ben!
(Kapı açılır.)
-Biliyoruz herhalde “benim ben” diyor ya, geç hadi hocam bey.
-Bütün gün bu anı bekliyorum.
-Hm. Hangi anı?
-Evime geldiğim anı yavrum?
-Bak sen. Gelişme kaydedilmiş Tolga Bey? Evimler falan filan.
-Ee bebeğim öyle davran, evinde hisset kendini, yoksa uyurken