Yadımdadır: ağlıma belə bir şey gəldi, bir sehrlə, ya möcüzə ilə son illərdə bütün olmuş şəyləri, keçirdiyim həyatı tamamilə unutsaydım nə yaxşı olardı! Hər şeyi unudaydım.....
Qələmi stolun üstünə atıb, pəncərənin qabağında oturdum. Hava qaralırdı, məni daha artıq qəm-qüssə basırdı. Cürbəcür ağır fikirlər hər tərəfdən məni bürüyürdü.
O deyirdi: "Elə ilk sözdən görünür ki, hələ məqsəddən çox uzaqsan; adicə bir hekayədir, amma adamın qəlbini alt-üst eləyir, adam ətrafında baş verən hadisələri başa düşür, yadında qalır, başa düşür ki, ən məzlum adam da insandır!
Keçmişlər keçmişdə qalmışdı. İndi Gülsarı son gücünü toplayıb, son mənzili başa vurmalı idi. Getdiyi son mənzilə o heç vaxt belə yavaş getməmişdi və çatacağı son həddi o heç vaxt belə yaxından görməmişdi.....