Ahlaklı ateist olur, ahlaklı ateizm olmaz. Ateistlik bireyseldir. Ateizm bir görüş, topluluktur. Ateizm, temelde ahlakın reddiyle sonuçlanır. Kişinin inancı doğmadan önce kazanılmaz sonradan kazanılır. Ahlak menfaatten uzaktır, ahlak dinden bağımsızdır. Bunun örneğini 19-20 yy. Fransa, İngiltere, Amerika ve Alman’ya gibi ülkelerde “ Laik Ahlak” hareketiyle görmekteyiz.
Örneğin: Fransa’da din dersi yerine Ahlak dersi veriliyor.
Tarih boyunca dinsiz bir topluluk görülmemiştir. Ateizm ahlakı yok sayar. Ateist birey iç dünyasını kendi inşa eder. Ateizmde ise iç ve dış dünyamız diye bir benlik kavramı yoktur. Çünkü ateizm bir görüştür. Ateizm geçmişten bu yana bir topluluk oluşturamamıştır. Böyle bir topluluk oluşmuş olup, bu topluluğa katılan birey terbiye edilemezdi. Çünkü kötülüğe karşı müdahale etmek verimsizliktir.
Ahlak doğru davranış değildir, iyiyi niyetlenmektir.
Dinsiz bir kişinin bile ahlakı dindir. Ateist bir kişi ahlaklı olabilir. Çünkü ahlak bir davranış göstergesi değil insanın karakteridir. İnsanın yapacağı fedakarlık inancından gelmez. Çevresinden gördüğünden, tarihinden, sanattan, edebiyattan gördüğüyle gelir.
Örneğin : Bir kişinin yanan eve girerek evde ki kişiyi kurtarmaya çalışması ancak bu durumun olumsuzlukla sonuçlanması kişinin fedakarlığıdır. Gösterilen çaba olumsuz dahi olsa gösterilen çaba menfaatsizdir. Çünkü ahlakta çıkar söz konusu değildir.
Bir insan ateist olabilir ancak yeni davranış ortaya sunamaz. Çünkü örnek aldığı kişiler üzerinden ilerler. Hz.İsa gibi, tecrübe edilen ahlak üzerinden yola çıkar. İnancımız ve davranışlarımız arasında bağlılık yoktur.