a.ozek
@AOzek
Bil ki ilelebet İrem bağında,
Buluşuruz belki Tanrı Dağında..
Tarih öğretmeni
Lisans
İstanbul
TURHAL
17 okur puanı
Haziran 2020 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Şair-o korkak asker müflis adam adayı
Damarları kupkuru hüznü çok kabadayı
Türkçeyi omuzlamış o yemyeşil bohçayı
Dizleri sarsılıyor kan geliyor ağzından..
Tamgalar
Okur Takip Önerileri
Onun bağrındaki yeşile
Beni bir fotoğrafın en derin yerine çek
Çayırın sapsarısına, göğün tumturağına
Kötülerim belki ama bir ıtırım dalıma
Kötülerin koynuna kondurmadan
İçerle,
İçim dışım bir.
Şaşaladım çünkü, böyle bilmezdim dünyayı
Kendimi ayıpladım, taksiratlar taksim edildi
Kendimi yani aslında seni
Biz biriz demiştin ya ondan hani
Balık adları bilmem, zokadır yuttuklarım
Ellerimin yordamı kalmamıştır
Yunus değilim ne bir karına düştüm,
ne karnımdan konuşurum
Bir halife değilsem de, gölge de mi değilim?
Üzerimde, istifham işaretleri ve istirham
Benimle yaşıt bir şiir, kıyıda
Aynı
Her gün, daha fazla
Büyük bir vebalin altına atılan imza
Allah’ını seven beni vursun, ben buraya
ait değilim
Medeniyetinizden istifra ediyorum
İkinci bir emre kadar herkes kendini avutsun
Sen kalbi kırıkların Rabbisin
Yani önce, en çok benim
Bunu bilmek de bana yetsin.
Aynı
GÜNEŞİN SÖNDÜĞÜ GÜN: KABİYRA'NIN ÇIĞLIĞI
Altay Kartalı Şehit Osman Batur'un 18 yaşındaki kızı Kabiyra, babasının gözleri önünde 14 yaşındaki erkek kardeşi Baybolla, 11 yaşındaki erkek kardeşi Kariy ve 9 yaşındaki kız kardeşi Sapiyan ile birlikte satırlarla Çinli askerler tarafından parça parça edilip yakındaki kuyuya atılmıştır, annesi Mamey bu manzara karşısında çılgına dönüp aklını yitirerek kendisini yakınlarda bulunan nehrin azgın sularına atmıştır.
Altay Kartalı Osman Batur'un ve çocuklarının şehit edildiği 29 Nisan 1951 gününe o günden itibaren Doğu Türkistan Türkleri "Güneşin söndüğü gün" demektedir.
Güttükleri rezil kavga bizimle; ama bu kavga
bizden daha çok, bizim kim olduğumuzla ilgili.
Borazan orduları var, kemik kapıcıları, yukarıdan
yağan ve aşağıdan fışkıran paraları, çalışmadan
doldurdukları işkembeleri, kirli sular gibi akan
yalan ırmakları var. Tırnakları uzun, pençeleri
zehirli, gırtlakları geniş. Yapamadıkları tek şey
var: Şiir yazamıyorlar. Türkü yakamıyorlar. Şarkı
besteleyemiyorlar, öykü düzemiyorlar, resim
çizemiyorlar. Güzelliğe değen ne varsa, onlar
orada yoklar: Işıkta barınamayan yarasalar gibi.
Süleyman Çobanoğlu
"Bazen, ulaşmak istenecek bir liman kalmamış olabilir hayatta. Belki biletiniz yanmıştır" diyordu meczub. Kendisi de kaçak yolcuydu zaten.
Kor Ateşte Demlenmiş 1001 Mini Öykü
Anlarım gece vakti uykumu böldüğünde
hangi dilden ibaret olduğunu o sihrin
renklerini sağarım yüzüme güldüğünde
-çocukluğum sînemde köşe bucak çığrışır
çocukları kadardır güzelliği her şehrin
her çocuk gözlerinde emîn bir şehir taşır..
Gökkandil
Bana şiir gelirken kentli hırsız bir celep
Bir göçeri kandırır bir tayı iğdiş eder
Saray sundurmasında şairimsi ve gevşek
içlenişler, işkembe -ve tiksinti ve keder..
Tamgalar
Sadece bugün değil, her zaman bütün kadınlarımız baş tacıdır. Analarımız, ninelerimiz, halalarımız, teyzelerimiz ve kardeşlerimiz hepinize saygılar. 8 Mart yerine her gününüz sağlıkla kutlu olsun.
Benden sonra bir daha suya girme tedbirsiz
Bulut kızdı mı bakma itimad etme kuma
Çöküp de bir cigara yakarkenki o ışık
Tanık olsun – bir tanık lazımdır olduğuma Süleyman Çobanoğlu