Rutinlerin sevgi olarak dayatıldığı duyguyu inkar etmek, ona direnmek gerçek sevgiye ulaşmanın temel yoludur.Ormanım derinliklerinde yaşayan orkideyle cilalı parklardaki çiçek arasındaki fark kadar farklıdır sevgi.Rutinlenmiş sevgiler aşırı mutluluk vaat eder, rutini reddetmiş sevgi içinde mutsuzluk barındırsa da özgürlük vaat eder.Rutinde aşırı mutluluk vaadi mutsuzluk getirir, rutini reddetmiş sevgi içinde mutsuzluk barındırsa da özgürdür, yaşamın bir parçasıdır mutluluk ve mutsuzluk ön kabulü vardır duygusunda.Rutine bürünmüş merasimlerle kişilere sunulan duygunun adı sevgi değil şekli rutin bir yaşam şeklinin dayatmasıdır, sevgiyi doğurun isterler, merasimlerle tüketime arz ettiği aslında metalaşmış bireyler, merasimle yaşadıklarının büyüsünün hayal kırıklığını sis dağılınca hemen yaşamaya başlar, sevgiyi aramaya başlarlar, olmayan sevginin adıdır mutsuzluk, yaratılamayan sevginin adıdır mutsuzluk, rutini sevgi sanan bireyler, mutsuz olmamayı mutluluk, dört duvar arasındaki 100 metrekare hayatıda, kaynayan yemeğide, yatak oyunlarınıda mutluluk zanneder, rutin mutluluk getirmez, sunulanı yaşamak mutluluk getirmez, olsa olsa rutinleşmemizi isteyen sistemin her alanında olduğu, adımları özgür sevgileri kelepçeli, mutluluğun orkidenin kokusunda olduğundan habersiz, cilalı parklardaki çiçekleri en güzel şey zannetmeye, rutini ilişki mutluluk sanmaya devam edeceğiz.Öyleyse saksılara hapsedilmemiş orkideyi koklamakta tek çözüm, rutini reddetmiş ilişki mutsuzluk barındırsa da özgürdür