Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.6
Özlem| E'lir
Özlem| E'lir
@Acapella
"Her şey sağır içimde ne şiir ne musiki
Dünyadan bezginliğim dünyalar kadar eski"
3 Kasım
334 okur puanı
Mart 2017 tarihinde katıldı
Kelimenin tam anlamıyla bir hilkat garibesi olan Herkül'e sanki bu kusuru telafi edilmek istenmiş gibi üstün bir yetenek bahşedilmiş; sağır ve dilsiz olmasına rağmen en gizli düşünceleri duyabilir, başkalarının düşüncelerine nüfuz edebilir, kolları olmamasına rağmen ayaklarıyla dinleyenleri ağlatacak melodiler çalabilir. Doğduğu genelevdeki kadınlar bu hilkat garibesine kucaklarını açar, onu dış dünyanın çirkinliğinden korurlar. Kendisiyle aynı gece doğan güzeller güzeli Henriette'e derinden bağlıdır ve sadece bir gün onu bulacağı düşüncesine tutunarak hayatta kalır. Tımarhanelerde, manastırlarda, sirklerde geçen bir hayat hikayesi okuruz, arka planda akıp giden 19. yüzyıl Avrupasıyla birlikte.
Kitabı iki yarıya ayırdım kafamda ve ikinci yarıyı pek sevmedim. Zevkle okurken bir anda elimde sürünmeye başladı. Kitabın ismi Bir Garip Aşk Öyküsü ama bana bu aşkı hissettiremedi. Karakterin aşık olduğunu anlatıyor yazar ama bunu hissettirecek betimlemelerden yoksun bir kitaptı. Daha çok olaylara önem verilmişti özellikle ikinci kısım dediğim yerlerde.
SPOİLER
Kitapta beni vuran ne iki insan arasındaki yaş farkı ne soykırım davaları ne de Hanna'nın sonu oldu. Kitaba bir bütünlük içinde bakıldığında elbette fazlasıyla yer kaplayan konular bunlardı. Ama benim bir dakikalığına pür dikkat kesildiğim yer küçük bir paragraftı.
Bir insan hakkında bir şey biliyorsunuz ve o şey belki o insanın hayatını kurtaracak ama kişinin kendisi bunu kimseye söylememiş ve hâlâ söylememeyi tercih ediyor. Ya utanç duyduğu için ya gururu için ya da her nedense. Onun hakkındaki o bilgiyi açıklar mısınız? Onun iyiliği için, onun bu bilgiyi saklama özgürlüğünü elinden alır mısınız? Daha önce yaşadığım ve büyük bir ikilemde kaldığım bu konuyu bir anda önümde görmek beni bir an şaşırttı. İkilemimi çözdü mü? Hayır. Ama "rahatlattı". O paragraf şuydu
#93268911
Kitaba hakkında hiçbir fikrim olmadan başladım. Başta bir aşk hikayesi okuduğumu düşünsem de konu bir anda bambaşka bir yere saptı. Hem de hiç ipucu vermeden. Sayfayı bir çevirdim; toplama kampı davaları. Soykırım sonrası neslin ikilemini Michael'da gördük. Affedebilir miyiz? Buna verilen kesin bir cevap da yok bu arada. Bir tarafı savunmaya, haklı çıkarmaya çalışmıyor yazar, sadece soruyor.
Kitabın otobiyografik bir roman olup olmadığını merak ettim. Biraz araştırdım ama kesin bir şey bulamadım. Öyle olduğunu düşünmek benim için daha vurucu kılıyor hikayeyi.
Zaman zaman hepimiz sonsuz yaşam fikrini düşünmüş ve bazılarımız da bunu çekici bulmuştur. Ben yıllar önce sonsuz bir yaşam istemediğime karar vermiştim - sanki istesem olacaktı da-. Fakat bu ölümsüzlük düşüncesini kişisel boyutta ele almıştım; sonsuz yıllar içerisinde kendime, insanlara ve dünyaya bakış açımın nasıl değişeceği, beni nelerin mutlu edebileceği veya artık edemeyeceği gibi. Ama Saramago bu ölememe durumunu kitlelerde yaratacağı etki boyutunda ele almış; Dini, toplumsal, ekonomik, siyasi, felsefi... Bütün dünyanın düzeni birilerinin devamlı ama orantılı bir şekilde ölmesi üzerine kurulu gibi görünüyor. Bugünlerde bunun neredeyse tam tersini yaşamaktayız; orantısız ölümlerle karşı karşıyayız ve dünya bir iki hafta içinde alt üst oldu.
Kitapta da ölüm yeni yıldan itibaren işi bırakıyor ve köşesine çekiliyor. Ertesi gün hiç kimse ölmüyor ve ondan sonraki günlerde de. Ölümün kendisini de kitapta bir karakter olarak okumak çok güzeldi ayrıca.
Okuduğum ilk Saramago kitabıydı ve daha önce yazım tarzıyla ilgili duyduklarım bende bir önyargı oluşturmuştu. Ama gramer kurallarını hiçe sayması kitabın anlaşılabilirliğini zorlaştırmıyor, kendinizi kitaba öyle bir kaptırıyorsunuz ki hiçbiri göze batmıyor.
Okur Takip Önerileri
Bu incelemede üç kitap hakkında düşüncelerimden bahsedeceğim. Aslında kalan iki kitabı da okuduktan sonra inceleme yazacaktım ama ne zaman okurum bilemedim o yüzden arayı açmadan yazayım dedim.
Arturo Bandini Destanı'nı John Fante'nin otobiyografik eseri olarak değerlendirmek istiyorum. Arturo'nun kişiliğinin ve yaşadıklarının ne kadarı kendisine
CRINGE
SPOILER
Malum kitaplardaki pedofili olaylarından sonra çevremdeki kitap okuyan arkadaşlarımdan da şu kitapta da varmış, bu kitapta da tecavüz varmış gibi konuşmalar duydum. Başta hemen lanetlemeye girişirken sonraları doğruluğundan pek emin olmamaya başladım açıkçası. Bu yüzden bir iki tanesini açıp okuyayım, emin olduktan sonra lanetlemeye
